Wystawa składa się z obiektów ceramicznych, trójwymiarowych form wizualnych inspirowanych obrazami z teraźniejszości i przeszłości, które łączą te formy i przekształcają je w nieruchomy materiał. Artystkę interesuje pojęcie spontanicznego ruchu materii, jako możliwości ruchu tkwiącej w czymś konkretnym. Istota żywa porusza się z własnej woli, podczas gdy materia nieożywiona nie posiada tej właściwości. Jesteśmy żywi w ruchu, a materia w ruchu jest w ruchu, w ciągłej transformacji. Autor poszukuje wspólnych cech materii ożywionej i nieożywionej i analizując definicje ruchu spontanicznego interpretuje je w swoich pracach.