Prezentacja skeczu

"Kehakõne" to występ przypominający ciepły uścisk, akt życzliwości. "W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że Kehakõne jest jak duży domek do zabawy, który budowałem z koców i prześcieradeł, kiedy byłem dzieckiem. Ta praca ma to samo poczucie bezpieczeństwa i nieograniczone możliwości w przestrzeni, a pierwszymi narzędziami, którymi się bawię, są akrobatyka powietrzna, ceremonie, opowiadanie historii, muzyka, radość i szczerość" - mówi Grete Gross o spektaklu.

  "Kehakõne" to po estońsku "język ciała" lub "dyskusja ciała". Innym możliwym znaczeniem jest "moje drogie ciało". I zaczyna się od cudownego uczucia, jakie mam do mojego ciała, trzymając je, czując, że to ciało mieści w sobie tak wiele - historie, wspomnienia, życie. Wydaje się szalone, że tak wiele może zmieścić się w jednej osobie. I że mając tak wiele ciał pełnych historii, możemy zmieścić tak wiele w jednym pokoju.