Los był hojny dla Angeliny Banyte (ur. 1949): uczęszczała do trzeciej partii Čiurlionis, ukończyła Liceum Artystyczne M. K. Čiurlionis w 1968 roku, a jej pracę dyplomową nadzorował malarz Vytautas Ciplijauskas. W Litewskim Państwowym Instytucie Sztuki (obecnie Wileńska Akademia Sztuk Pięknych) studiował fresk i mozaikę pod kierunkiem profesor Sofiji Veiverytė. Artystka przejęła styl mistrzowskiego rysunku swojej nauczycielki, który był precyzyjny i ekspresyjny, i udoskonaliła go na swój własny sposób, tworząc charakterystyczne poczucie architektonicznego myślenia i przestrzeni. Po ukończeniu studiów w 1974 roku artystka szukała miejsca, w którym mogłaby się osiedlić, stworzyć warunki do życia i pracy. W 1976 r. Alfons Žalys, legendarny kustosz miasta Kłajpedy, zaprosił utalentowaną artystkę do przyjazdu do miasta portowego, dał jej mieszkanie i warsztat, a tym samym stworzył warunki do życia i tworzenia. Ważny w życiu artystki był rok 1978, kiedy zorganizowała swoją pierwszą indywidualną wystawę i została przyjęta do Litewskiego Związku Artystów. Banytė należy do pokolenia malarzy monumentalistów, którzy, mówiąc obrazowo, nie potrzebowali sztalug. Stała przed ścianą, tak jak inni stali przed sztalugami. Kilka metrów kwadratowych to niewiele dla mistrza czystego malarstwa, podczas gdy dla monumentalistów Banytė zwykły średni format wynosi około 15 metrów kwadratowych. Istnieje wiele ścian, na których powoli rodziły się monumentalne obrazy, freski, sgraffita i mozaiki, na ile pozwalała technologia i siły twórcze. Galeria Pranasa Domšaitisa (Liepų g. 33, Kłajpeda) będzie otwarta do 1 grudnia.