////

Spektakl "Good Weather, If You Don't Think Too Much" oparty na sztuce o tym samym tytule autorstwa Kristiny Mariji Kulinič, podejmuje nigdy wcześniej niepublikowane tematy historii, pamięci, historycznych traum, winy i holokaustu. Czy naprawdę się uczymy i czy można wyciągać wnioski z historii?

Dwoje młodych ludzi, Marija, nauczycielka historii, i Julius, żołnierz, zostaje uwięzionych w nieokreślonej przestrzeni, przypominającej kawiarnię na Starym Mieście w Wilnie w XXI wieku. To, jak się tu znaleźli, jak żyli do tej pory, jest białą plamą. Jedynym wspomnieniem jest ich pierwsza randka... w dawnym żydowskim getcie. Czasem ich ustami przemawiają dybuki (w mitologii żydowskiej duchy wcielające się w żywą osobę), których wyznania kawałek po kawałku układają się w mozaikę przeszłości, życia ich bliskich. Obraz staje się bardziej żywy, pełen tragedii, traum, strat, szarości. Nie ma dnia dzisiejszego, jest tylko przeszłość i przyszłość, a bohaterowie próbują zrozumieć, kim są, jaki jest ich związek z teraźniejszością, która w zasadzie odeszła.

"W obliczu wojny z Ukrainą, ataku na Izraelczyków 7 października, a następnie wojny i niepokojów, myśl, że "historia się powtarza" nigdy nie była bardziej realna. Być może wiele osób o tym myślało, ale widzimy różne założenia, a nasze przeczucia dotyczące tego, co stanie się dalej i co możemy zrobić, są często sprzeczne. To ciekawe, że kiedy odsuniesz się od wiadomości, wyjdziesz na ulicę, usiądziesz w przytulnej kawiarni, wydaje się, że dni toczą się jak zwykle, nic strasznego się nie dzieje: spokój, słońce, zabawa... Przyłapuję się na tym, że wolę cieszyć się ładną pogodą i fantazjować o osobistej przyszłości, w której wszystko magicznie się ułoży". (Kristina Marija Kulinič)

Ale czy przyszłość jest realna? Czy mamy wolę, odpowiedzialność i zdrowy rozsądek, aby nie utknąć w kolejnej "lekcji historii"? Jaka będzie nasza historia? Jaką mamy moc, by ją zmienić? A może wszystko już zmierza ku nieuchronnej katastrofie, której oznaki będą widoczne dopiero z perspektywy czasu, tylko dla tych, którzy napiszą (jeśli napiszą) o nas historię.

/