Sztuka o wytrwałości i cierpliwości kobiety w działaniu na rzecz cierpiących i pokrzywdzonych, w imię prawdy i honoru, w obronie wolności słowa i prasy. Akcja rozgrywa się w październiku 1945 roku, w ostatnich godzinach życia bohaterki: zjawia się sługa Śmierci i pozwala jej przypomnieć sobie wszystko, co się wydarzyło; z opóźnieniem w jej wspomnieniach pojawia się sam Śmierć, by pomóc jej uniknąć prześladowań sowieckiej bezpieki i spotkać się z jej młodym mężem Jonasem.
Spektakl oparty jest na źródłach dokumentalnych (archiwalnych) i naukowych (publikowanych), ale tylko twórcza interpretacja tych źródeł pozwala autorowi uwypuklić wartościujące kwestie sensu, znaczenia i wpływu ludzkich działań, a reżyserowi podkreślić rolę osobowości w krótkiej historii epokowych przemian.
"Bohaterka, kobieta wytrwała, zdeterminowana, działająca na rzecz cierpiących i pokrzywdzonych, na rzecz prawdy i honoru, na rzecz wolności słowa, w ostatnich godzinach życia zostaje skonfrontowana z pytaniami o terminowe nadejście Śmierci, zmuszającej ją do przypomnienia sobie tego wszystkiego, co i dlaczego miało dla niej największe znaczenie".
Scena przedstawia linię biograficzną polityka i działacza społecznego Felicji Bortkeviciene, która przeżyła kilka różnych reżimów, w oparciu o źródła dokumentalne (archiwalne) i naukowe (publikowane), podkreślając dramat osobowości, która nieustannie stawiała czoła prześladowaniom. Kreatywna interpretacja faktów pozwala aktorom na wykorzystanie dialogu i ruchu do przekazania uczuć, przekonań i dobrej nadziei bohaterów. Wyobraźnia widza zaciera granice między epokami, aby uchwycić główną ideę ludzkiego sensu istnienia - kochać, tworzyć, poświęcać się, bronić. Bez względu na okoliczności historyczne i doznane niesprawiedliwości."
Andrius Vaišnys
