Krzyk jest punktem wyjścia mono-performansu. Krzyk, który jest często postrzegany jako środek wyrażania gniewu lub histerii, jest postrzegany w tej pracy jako najbardziej bezpośredni i słyszalny środek natychmiastowej osobistej ekspresji w sferze politycznej i publicznej. Jest to również narzędzie dramaturgiczne i choreograficzne, które pomaga różnym rzeczywistościom i ich stanom kryzysowym współistnieć i przenikać się.
Silna fizyczna i dźwiękowa podróż, która ma miejsce podczas spektaklu, pozwala publiczności doświadczyć piękna, harmonii i symetrii, jednocześnie otwierając przed nią ten żywotny impuls do krzyku.
Ten spektakl będzie jak krzyk alarmowy. Tym razem podkreśli kontekst geopolitycznego, ideologicznego i ekologicznego kryzysu, w którym żyjemy. To lustro tego, co chcemy zobaczyć lub pokazać. Performerka Sati Veyrunes przemieszcza się z jednego stanu do drugiego, ocierając się i rozpuszczając granice między płciami po drodze, czasami jako matka, młody mężczyzna, kobieta lub istota...
"Choreografia jest tutaj postrzegana jako potężne narzędzie polityczne, które pozwala mi kwestionować to, co jest intymne i ważne jako wspólne doświadczenie. Niezależnie od tego, czy krzyk jest wypełniony gniewem, przyjemnością, bólem czy ciszą, jest to potężny i głęboko intymny akt. Prowokuje natychmiastową empatię i budzi to, co wszyscy dzielimy i rozumiemy instynktownie". -
Benjamin Kahn jest tancerzem i choreografem. Studiował dramat i teatr na Uniwersytecie w Aix-en-Provence i w Konserwatorium Reno, a także ukończył ESAC (École Supérieure des Arts du Cirque) w Belgii. Po ukończeniu studiów współpracował z takimi choreografami jak Philippe Saire, Benjamin Vandewalles, Nicole Beutler, Ben Riepe, Frédéric Flamand, Maud Le Pladec, Egle Budvytytė i Alessandro Sciaronni.
Uważa taniec i choreografię za potężne narzędzia polityczne i jest szczególnie zainteresowany tym, jak konstruujemy i dekonstruujemy nasze postawy wobec indywidualnego i zbiorowego ciała.
Sati Veyrunes (solistka) ukończyła Salzburg Experimental Dance Academy (SEAD) w 2019 roku. Współpracowała z NeedCompany, Janem Lauwersem na Festiwalu w Salzburgu, islandzką choreografką Erną Ómarsdóttir przy jej monospektaklu IBM 1401, A user's manual oraz z Ooną Doherty przy wznowieniu jej monospektaklu Hope Hunt 2021.
W swoich różnych wspólnych inicjatywach Sati jest zainteresowana głębokim połączeniem, które łączy zmiany przeciwstawnych stanów fizycznych w tym samym ciele, a także głosem i wewnętrznymi siłami, które napędzają występ artysty.