Dwadzieścia lat temu Sofi i jej tata spędzili ostatnie wspólne wakacje w tanim tureckim kurorcie. Młody, zaledwie 30-letni Kalum (Paul Mescal) i 11-letnia Sofi wyglądali jak brat i siostra. Ten rzadki i dlatego cenny czas spędzony razem był pełen słonecznej melancholii, małych wpadek, ciepła, ciekawości i przyjaźni. Sofi żywo pamięta te wakacje. Odtwarza obraz swojego taty, łącząc nagrania z taśmy MiniDV z fikcyjnymi i prawdziwymi wspomnieniami, i próbuje zrozumieć człowieka, którego mogła nie znać. "Momentami przejmujący, momentami zabawny - prawdopodobnie najgłośniejszy debiut minionego roku - jeszcze nikogo nie pozostawił obojętnym. Od pierwszego kadru widać, że to subtelny i żywy film, za którym stoi ukształtowany stylistycznie reżyser. To list do przeszłości, jakby reżyserka mówiła do swojego nigdy nie poznanego taty: "Hej, teraz czuję cię lepiej". Atmosfera jest tak silna, że po filmie poczujesz się, jakbyś spędził czas nie w kinie, ale leniuchując w słońcu nad lazurowym basenem z Sofi i Kalumem". (Aistė Račaitytė)