Wystawa bada, jak ekspresja artysty zmienia się w czasie - od początkującego, który wciąż odkrywa swój potencjał, do dzisiejszego, często (w kontekście regionu Aukštaitija) już uznanego artysty. Młodzi twórcy również znajdują tu swoje miejsce. Są oni często skłonni do eksperymentów, więc mimo krótkiej jeszcze drogi twórczej, zmian w ich twórczości również nie brakuje. Tym razem sztuka Aukštaitiji jest nieco sentymentalna. Nie mam wątpliwości, że zarówno widzom, jak i samym autorom sprawi frajdę przypomnienie sobie, jak to wszystko się zaczęło, jak wyglądały pierwsze prace, jak zmieniał się sposób przedstawienia, środki, tematy. Podczas tworzenia ekspozycji stało się oczywiste, że wielu autorów radykalnie zmieniło kierunek swojej pracy, przechodząc z jednego medium do drugiego. Ci, którzy pozostali wierni wybranej gałęzi sztuki, zmienili się stylistycznie i gatunkowo. Należy podkreślić, że proces selekcji prac nie był łatwy. Niekoniecznie zgłaszano ikoniczne pierwsze prace, ale raczej te, które artysta zdołał zachować. Wielu z nich nie miało już swoich wczesnych prac i musiało pożyczać je od przyjaciół, krewnych i muzeów. Mam nadzieję, że ten proces pozwolił również samym artystom spojrzeć na swoją twórczość w nowy sposób, a widzom da szansę na lepsze poznanie prezentowanych artystów. Tradycyjnie wystawa odzwierciedla twórczość przedstawicieli różnych dziedzin sztuki (malarstwo, rzeźba, grafika, ceramika, szkło, fotografia itp.) Co ciekawe, obok zwyczajowej dominacji malarstwa, w tym roku wyraźną pozycję zajmuje grafika. Ponadto na wystawie nie zabrakło młodych artystów, co napawa optymizmem, gdy myślimy o perspektywach sztuki wizualnej w regionie Auksztoty.