Więź między aktorem a widzem nasila się, aż nie ma już najmniejszej różnicy. Spektakl łączy się z prawdziwym życiem. Nie trzeba przygotowywać ról, trzeba je wypróbować. Nie ma improwizacji, jest tylko otchłań absolutnej teraźniejszości.

Do udziału w spektaklu zaproszono dużą grupę nieznanych mężczyzn. Mężczyźni ci, zaproszeni z ulicy, są zdecydowanymi bohaterami spektaklu, choć sami o tym nie wiedzą. Aby wziąć udział w przedstawieniu, każdy z nich musi podpisać listę wskazówek dotyczących zachowania i obiecać, że będzie ich ściśle przestrzegać. Zasady te określają ich obowiązki jako "aktorów". Nawet po podpisaniu, "aktorzy" nie znają szczegółów przedstawienia.

Kilka minut przed rozpoczęciem przedstawienia, każdy "aktor" otrzymuje mundur policyjny i zestaw słuchawkowy. Kiedy kurtyna się podniesie, "aktorzy" muszą uważnie wykonywać instrukcje podawane do zestawu słuchawkowego. Instrukcje są indywidualne. Każdy policjant uczy się własnych podczas występu. Każda czynność musi zostać wykonana w czasie określonym przez instrukcję. Źródło poleceń pozostaje poza sceną i nie może być widziane przez publiczność.