Spektakl estońskich artystek tanecznych Hanny i Sigrid zaprasza publiczność do zanurzenia się w choreografii, muzyce i rzeźbiarskich ruchach dwóch młodych kobiet wykorzystujących trampoliny.

Dwie stosunkowo młode kobiety. Głosy z ich ust brzmią niewiarygodnie nisko. Ich pozornie kruche, bierne ciała oddychają niespokojnie i szybko. Mają służyć. Służyć paradoksom, transformacjom i mocom. Charakteryzują się samoregulacją, samoodnową. Są wytrzymałe i ludzkie. Zaskakują i zadziwiają. Poruszają się, pełzają, skaczą.

Spektakl nieustannie przenosi uwagę z tego, co niezwykłe, na to, co zwyczajne. To normalne wierzyć, że wszystko będzie dobrze. Ta wiara w jakiś sposób trzyma wszystko razem. Wszyscy podlegamy siłom, których nie rozumiemy i które nas oddzielają. Jesteśmy prawdziwymi ludźmi. Czy możemy się w końcu uwolnić? Czy nie możemy?