9 sierpnia 1945 r. bomba atomowa w japońskim Nagasaki zabiła 190 000 osób. Tragedia ta pozostawiła głęboką ranę w pamięci ludzi, która jeszcze się nie zagoiła. W filmie Noriko wraca do Nagasaki po dwudziestu latach, aby sprzedać dom swoich rodziców. Rozmawia z hibakusha, którzy przeżyli eksplozję, są dyskryminowani przez społeczeństwo, a ich historie i wspomnienia są przerażające. Żałoba, poczucie winy i wstyd związany z mówieniem o tym, co się stało, wciąż mocno ciążą na ich życiu. W poetyckich i zwodniczo spokojnych kadrach filmu pojawia się głęboki i tłumiony żal, który zostaje poruszony niespodziewanym odkryciem listów matki Noriko.