WIECZORY MUZYCZNE "Zachowane harmonie w XX wieku" z muzykologiem Viktorem Gerulaitisem i słuchaniem nagrań.

Tym razem spotkamy się z muzyką Arnolda Schönberga, Albana Berga i Antona von & Weberna.

Koniec XIX i początek XX wieku to okres nieustających rewolucji. Świat się zmieniał, pojawiały się nowe realia, które nie pasowały już do starych dogmatów, a język muzyki nie mógł pozostać bez wpływu.

Język ten musiał się zmienić, choć nikt nie mógł z góry wiedzieć, jak to się stanie. Walka z ograniczeniami przerodziła się w walkę z dojrzewającymi od wieków kanonami muzyki europejskiej. Obalanie tradycyjnego kontrapunktu, harmonii i melodii stało się nie tylko modne, ale wręcz obowiązkowe, by zostać uznanym za "nowoczesnego" kompozytora.

Zdolność do obalania nie oznacza zdolności do tworzenia, zwłaszcza gdy roszczeniem jest stworzenie czegoś zupełnie nowego. Geniusze, których nie było zbyt wielu, uderzali w ścianę muzycznego kanonu i burzyli go. Miernoty, których zawsze było więcej, parły naprzód, korzystając z tolerancyjnego podejścia do "wolności twórczej" i "innowacji". Tradycyjne harmonie, które w naturalny sposób wyrażają ludzkie emocje, z trudem przebijały się przez góry śmieci produkowanych zarówno przez utalentowanych "eksperymentatorów", jak i pozbawionych talentu "wolnych artystów".Jak zauważa muzykolog Viktoras Gerulaitis, "Europa potrzebowała tysiącleci, aby uformować muzyczną harmonię, trzystu lat, aby rozkwitła i tylko pięćdziesięciu lat, aby ją zniszczyć."

Jednak chaos jest często tylko warunkiem wstępnym dla pojawienia się nowego porządku. Ludzka natura nie znika pośród technologicznych wynalazków, podobnie jak potrzeba harmonii dźwięku. Musiały one przetrwać w muzyce XX wieku i tak się stało, nie tylko ze stratami, ale także z odkryciami.

Aby zagłębić się w ten temat z Viktorasem Gerulaitisem, posłuchać muzycznych świadectw tego dramatycznego okresu, a może nawet podyskutować o tych wciąż aktualnych zagadnieniach, zapraszamy do nowego projektu Klubu Magii Muzyki, "Zachowane harmonie XX wieku".