Tamara Takpannie i Kathy Kettler (Kanada)

ARNACULUIT / BEAUTIFUL WOMEN

Mistrzynie tradycyjnego inuickiego śpiewu gardłowego, Eskimoski Tamara i Kathy przywiozą na Litwę dźwięki odległej kultury, naśladując arktyczne środowisko, w którym żyją. 21 sierpnia wystąpią w refektarzu Baž Museum of Indigenous Heritage - to świetna okazja, aby odwiedzić dawny XVII-wieczny klasztor, zwykle otwarty tylko na wycieczki po klasztorze."

Tradycja inuickiego śpiewu gardłowego, znanego jako katajjaq, została prawie całkowicie utracona z powodu szybkiej kolonizacji Kanady i przymusowego wysiedlenia rdzennej ludności. Dziś wielu Inuitów pamięta śpiew swoich babć, ale młodsze pokolenia wciąż są nieliczne. Tamara i Kathy, być może najwybitniejsze obecnie postacie śpiewu gardłowego, śpiewają i pracują razem od 2017 roku, aby dzielić się swoją sztuką kulturową ze światem.

Tamara, która pochodzi z Iqaluit, stolicy najbardziej wysuniętego na północ regionu Kanady Nunavut, nauczyła się śpiewu gardłowego od światowej sławy artystki Charlotte Qamaniq podczas studiów w Ottawie. Partnerka Tamary, Kathy z Kangiqsualujjuaq, nauczyła się śpiewu od swojej siostry Karin i od wielu lat występuje w Kanadzie i za granicą. Wykonuje współczesny i tradycyjny inuicki śpiew gardłowy oraz gra na bębnach.

Program koncertu, "Arnakulit", oznacza "Piękne Kobiety" i doskonale wyjaśnia treść programu. Wśród ludów arktycznych zwyczajowo tylko kobiety praktykowały śpiew gardłowy - są ku temu powody. Polowaniem i rybołówstwem tradycyjnie zajmowali się mężczyźni. Podobnie jak ludzie, fauna regionów polarnych jest rzadka i odległa, a myśliwi często musieli opuszczać swoje rodziny na wiele tygodni, aby zapewnić swoim społecznościom świeżą żywność podczas długich, ciemnych zim, podążając za fokami na lodzie lub niedźwiedziami polarnymi z saniami, psami i sprzętem kempingowym. Tymczasem zadaniem kobiet było nakarmienie swoich dzieci i siebie tym, co zebrały podczas krótkich letnich miesięcy, a także podtrzymanie ognia w kominku igloo. Kobiety zaczęły śpiewać, zajmując się domem i odwiedzając się nawzajem. Ale śpiewanie w zimnym arktycznym klimacie niesie ze sobą pewne niebezpieczeństwa. Wdychanie powietrza z otwartymi ustami może skutkować bólem gardła lub zapaleniem płuc. W ten sposób narodziła się sztuka rywalizacji w naśladowaniu dźwięków natury z otwartymi ustami. Mówi się, że wirtuozi tej sztuki kontaktowali się w ten sposób z duchami swoich przodków i prosili ich o radę w razie potrzeby.

O Refektarzu

Najpiękniejsza przestrzeń w St. Refektarz, dawniej jadalnia klasztorna, jest najpiękniejszym elementem zespołu dawnego klasztoru bernardynów (XVII w.), który został ufundowany i zbudowany przez kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego, szlachcica Leonasa Sapiegę (1557-1633). Budowa kościoła i klasztoru, harmonijnego i eleganckiego przykładu architektury renesansowej i barokowej, została zainicjowana i sfinansowana w XVII wieku przez kanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego Leona Sapiegi, który zbudował kościół jako mauzoleum dla swojej rodziny. W kościele znajdują się imponujące marmurowe nagrobki rodziny Sapiegów, a jasne sklepienie refektarza ozdobione jest herbem rodziny Sapiegów.

20% zniżki dla uczniów, studentów i seniorów
Więcej informacji: www.gmgyvai.lt