Ostatnie dzieło sceniczne Johanna Straussa. Krytyk muzyczny i taneczny Eduard Hanslick zachwycił się baletowym divertissement Straussa do opery Ritter Pasman i zachęcił kompozytora do podjęcia pełnego baletu.
 Strauss nie był zadowolony z fabuły, którą wybrał w konkursie, opartej na bajce Kopciuszek i osadzonej w sklepie odzieżowym, ale natychmiast rozpoczął pracę. Nie spieszył się i zimą 1899 roku ukończył akt I, większość aktu III i szkice orkiestracji. Jednak Strauss zmarł wkrótce potem, a Josef Bayer napisał niezbędną muzykę do baletu po śmierci kompozytora.
 W 1901 roku Opera Królewska w Berlinie zainteresowała się dziełem, austriacki dramaturg Heinrich Regel poprawił libretto, a balet został wystawiony przez choreografa baletu Emila Graeba. "Premiera Kopciuszka odbyła się 2 maja 1901 r. Kiedy Mahler opuścił Operę Wiedeńską w 1907 r. (odmówił wystawienia baletu dwóch kompozytorów), nowy dyrektor teatru, Felix Weingartner, był entuzjastycznie nastawiony do powrotu Kopciuszka do Wiednia, gdzie został napisany. Sam dyrygował premierą baletu 4 października 1908 r. Balet odniósł wielki sukces, był regularnie wystawiany aż do I wojny światowej i zagrano go czterdzieści sześć razy.

 ******
 Fabuła baletu zachowuje podstawowe elementy słynnej bajki o Kopciuszku: jest zła macocha, która otwarcie okazuje swoją niechęć do pasierbicy i rozpieszcza swoje córki. Tyle że ta macocha, Madame Leontine, prowadzi atelier mody, a Kopciuszkiem jest jej pasierbica Greta, która tam pracuje. Tutaj również spotykamy księcia, ale jest nim Gustav, młody właściciel atelier mody, a Madame Leontine, aby zainteresować go swoimi córkami, stosuje różnego rodzaju machinacje, aby uniemożliwić Gustavowi spotkanie z Gretą. Nie zabraknie również tajemniczej historii zagubionego buta, której kulminacją będzie ponowne odkrycie uroczego nieznajomego, którego Gustav poznaje na przyjęciu z ich pomocą.