"Kiedy długo wpatrujesz się w ciemność, zaczynają pojawiać się kontury"

 

Spektakl jest wewnętrzną podróżą człowieka w głąb siebie i spotkaniem z własną najciemniejszą ciemnością. Spotkanie z siłą, która wciąga i od której czasami bardzo trudno jest się oderwać. Czasami ta ciemność przytłacza do tego stopnia, że zamienia się w pragnienie, by po prostu nie być. Ale jeśli odważysz się na nią spojrzeć, może stać się rozpoznawalna. Wtedy pojawiają się w niej zarysy konkretnych uczuć i emocji, które można nazwać, zaakceptować, odpuścić lub pozwolić im być. Ciemność może nie zniknąć, ale zawsze można poszukać czegoś, co pomoże nam z nią być, pomoże nam przetrwać, poprowadzi nas naprzód, będzie przeciwwagą dla światła. To jest twoje własne ciało. Twoje własne piękne, tańczące ciało. W końcu pragnienie życia jest zdeterminowane przez pragnienie działania.

 

"Poprzez grę światła, ciemności, tańca, słów i muzyki tworzymy opowieść o zbliżaniu się, o spotkaniu z Innym - tym, którego trudno dotknąć, ale który zawsze jest bardzo blisko" - dzieli się Dovilė Binkauskaitė.

 

"Zwrócić się do wewnątrz to zobaczyć całą zawartość swojego serca... Zarówno światło, jak i ciemność. Zarówno światło, jak i ciemność. Wszyscy mamy swój cień - strach, zazdrość, nieufność, złość, frustrację, brak sensu, wątpliwości. Według C.G. Junga, cień jest tą częścią nas, której nie uznajemy za swoją, z którą się nie identyfikujemy, do której nie dążymy, którą odpychamy od siebie, tym samym powiększając ją jeszcze bardziej. Ale cień jest również częścią nas. Ważne jest, aby zatrzymać się, rozpoznać, uznać i nauczyć się być wiernym Jaźni, którą odnaleźliśmy. Nie jest to łatwe, ale jest to pierwszy krok w kierunku wyzwolenia", zauważa Gintarė Radvilavičiūtė.