Pomysł wzajemnych powiązań i zanurzenia jest omawiany w kontekście włoskiego filozofa Emanuele Coccia. "W swoich badaniach nad życiem roślin, myśleniem międzygatunkowym, podkreślił symbiotyczne i metamorficzne procesy zachodzące między wszystkimi istniejącymi gatunkami życia". Tytuł wystawy symbolicznie odzwierciedla ideę zanurzenia jako sposobu zrozumienia doświadczenia bycia rośliną, wyrażoną w książce "Plant Life". Coccia sugeruje, by wyobrazić to sobie porównując do wizyty w nocnym klubie. "Doświadczenie tańca w klubie staje się jak pływanie w morzu, gdzie zapachy, dotyki, dźwięki i światło łączą się ze sobą. Bezpośredniość siebie i środowiska jest sposobem myślenia, który prowokuje nauki przyrodnicze, unikając kategorii i otwierając nową warstwę znaczenia" - czytamy w abstrakcie. Warto zauważyć, że na wystawie artystki młodego pokolenia Justė Kuliešaitė i Marija Sučilaitė zastanawiają się nad tą relacją w wielopłaszczyznowy sposób. "...oddalanie się i zbliżanie, tworzenie i odtwarzanie, patrzenie z pokorą i troską". Zauważalne jest, że badane przejawy i przecięcia zanurzenia wykorzystują nie tylko tradycyjne techniki drukowania, ale także rysunek, tkaniny i przedmioty. Prace odzwierciedlają wspomnienia i rytuały z dzieciństwa, relacje rodzinne, a także strach i dążenie do władzy oraz naturę i ekologię.