Stworzenie tej kolekcji autoportretów jest bardzo osobistą i introspektywną pracą artystyczną, w której artysta zaprasza publiczność do swojego wewnętrznego świata, wskazując na przebłysk swoich emocji i samoświadomości, zgodnie z komunikatem organizatorów.
Poprzez tę kolekcję autoportretów artysta bada takie tematy, jak tożsamość, odkrywanie siebie i upływ czasu w duszy. Każdy obraz ujawnia różne aspekty jaźni, od momentów wrażliwości po ekspresję siły i odporności. Dla artysty proces tworzenia autoportretów był nie tylko formą samopoznania, ale także formą katharsis. Zagłębiając się w swoje autoportrety na płótnie, Marijus Jacovskis konfrontował się z samym sobą, swoimi aspiracjami, doświadczeniami i nastrojami.
Każdy autoportret jest wizualną reprezentacją postrzegania siebie przez artystę w danym momencie. Poprzez użycie koloru, kompozycji i ekspresji, artysta przekazuje nie swój wygląd fizyczny, ale swoje emocje. Ta surowa wrażliwość tworzy głębokie połączenie między artystą a widzem.
Jako forma sztuki, autoportret oferuje unikalny wgląd w wnętrze artysty, jego emocje i tożsamość osobistą. W przeciwieństwie do portretów innych ludzi, autoportrety pozwalają na introspektywne spojrzenie w głąb siebie, odkrywanie własnych myśli, uczuć i doświadczeń.
Spotykając się z tą wystawą autoportretów, widzowie mogą poczuć się tak, jakby zostali zabrani w podróż samopoznania, zastanawiając się nad swoimi doświadczeniami i emocjami. Mogą wczuć się w zmagania, doświadczenia i wizje artysty, rozwijając poczucie empatii i zrozumienia, gdy sami tego doświadczają.
Badając subtelne niuanse ekspresji i kompozycji, artysta zaprasza nas do refleksji nad złożonymi ludzkimi doświadczeniami, a może nawet odkryć echa naszej własnej podróży na płótnie.
Ostatecznie spotkanie z autoportretami Marijusa Jacovskisa może stać się bardzo osobistym i charakterystycznym doświadczeniem dla widza, zachęcając go do refleksji nad złożonymi aspektami siebie i ludzkiej egzystencji.
Marijus Jacovskis (1972, Wilno) jest litewskim scenografem. Ukończył Wileńską Akademię Sztuk Pięknych w 1996 roku. Od 1991 roku pracuje w różnych teatrach litewskich i zagranicznych. Za swoją pracę w teatrze otrzymał nagrodę Złotego Krzyża Scenicznego w 2009 i 2014 roku.
