Urodzony na Litwie Liudvikas Martynas Gediminas Rėza (1776-1840) był jedną z założycielskich postaci w historii naszej kultury: duchownym, pedagogiem, filologiem, redaktorem i tłumaczem pism religijnych, publicystą, historykiem, a nawet poetą. Jego dzieciństwo było niezwykle trudne: stracił matkę w wieku dwóch lat i ojca w wieku sześciu lat. Najpierw przygarnął go sąsiad rybak, potem poczmistrz z Rasytė, a w końcu daleki krewny, precentor.

Ten sierota, który nie miał własnej rodziny, wyrósł na niezwykle współczującego i bezwarunkowo troszczącego się o innych... Bez jego wysiłków moglibyśmy dziś nie znać Donelaitisa, a wiele litewskich pieśni ludowych zaginęłoby....

Według reżyserki sztuki, Saulės Degutytė: "Ta sztuka jest o tym, że ludzie, którzy stracili coś w dzieciństwie, którym czegoś brakuje, często mają tendencję do parcia naprzód. Taka jest ludzka natura - szukać wyjścia, dążyć do czegoś, gdy tego brakuje... I łatwiej jest być współczującym wobec innych. W końcu o to chodzi w Rhesanium, schronisku założonym przez L. Rezę. Rozumiał i współczuł tym, którzy chcieli studiować, ale nie mieli na to pieniędzy. Przeprowadziliśmy wywiady z różnymi ludźmi, którzy dorastali bez rodziców, szukając wspólnej płaszczyzny..."

Jak to typowe dla Teatru Stolikowego, Rhesanium opiera się na zasadzie teatru przedmiotu. Według aktora Saulusa Čėpli, "wszyscy jesteśmy wielofunkcyjni w tej sztuce. Ja sam muszę zagrać mamę, tatę, dziecko, profesora... Przedmioty również mają kilka ról...". Jedynemu aktorowi w sztuce pomaga kompozytorka i performerka Snieguolė Dikčiūtė, która wprowadza kolejną warstwę narracji za pomocą akordów dźwiękowych na żywo na scenie.

W sztuce, wraz z dramatopisarką Sandrą Bernotaitė, portrety innych postaci, reprezentujących czasy i otoczenie Rėzy, są tworzone ze szczegółów jego życia i czasów. Życie bez rodziców jest trudne, a czasem nawet straszne, ale świat nie porzucił ani nie skrzywdził młodego Ludwiga. Znalazłszy w nim swoje miejsce, zostając duchownym, nie zapomniał podziękować, zostawiając za sobą światło. "Wierz, pracuj uczciwie dla większego dobra", głosi napis na jego grobie.

Poetyckość głównego bohatera sztuki, L. Rėzy, uzasadnia wybrane środki artystyczne - mówienie aluzjami, metaforyczne, liryczne. Obrazy zrodzone z artystycznego polotu twórców pozwolą nam dotknąć życia Ludwiga Rėzy i odkryć to, co być może niechcący zaginęło wśród faktów i wiedzy.