W 2024 roku obchodzimy stulecie Litewskich Festiwali Piosenki. Piosenka wiele dla nas znaczy. Śpiewano ją w latach zakazu prasowego, na emigracji i w diasporze, a nawet w czasach sowieckich litewskie piosenki były śpiewane wśród obowiązkowych utworów ideologii okupacyjnej i rozpalały serca. Dla nas Festiwal Piosenki, który wyrósł z tradycji pieśni, to nie tylko coroczne święto. To tradycja, która pomogła zachować litewską tożsamość i język. To także swego rodzaju kuźnia muzyki i kultury, w której rozwinęły się różne gatunki i stroje kultury narodowej. Pierwszy Festiwal Piosenki Litewskiej odbył się w 1924 roku, dwadzieścia lat po zniesieniu zakazu prasy, w Kownie, w siódmym roku niepodległej Litwy, ponieważ stolica Wilno była pod okupacją. Czasy i ludzie zmienili się w tej wielowiekowej tradycji. Przeżyliśmy ambicje młodego państwa, wojny światowe i partyzanckie, okupacje, zesłania i represje, Sąjūd i odzyskanie niepodległości. Przez cały ten czas Festiwal Piosenki, jak żywy organizm, był blisko, rozwijał się, zmieniał, odzwierciedlał kontekst kulturowy i polityczny. Festiwal odbędzie się na dziedzińcu Domu M. i K. Petrauskasów (ul. K. Petrauskasa 31, Kowno), na placu P. Vileišisa (ul. K. Petrauskasa / Aukštaičių, Kowno), w pobliżu Hali Sportowej (ul. Ąžuolyno / Paparčių, Kowno) oraz w dębie nad Doliną Pieśni do 3 czerwca.