Opuszczony budynek na północnym wybrzeżu Islandii ulega naturalnym siłom erozji i entropii. Ruiny i otaczający je krajobraz duszą się na wietrze i falach, podczas gdy rośliny, zwierzęta, ludzie i inni maruderzy gromadzą się wokół, aby znaleźć nowe znaczenie dla tej struktury. Po części fikcja, po części dokument, film odzwierciedla pokłady nadziei i niepewności, które pojawiają się w tym miejscu. "Polecam ten film, aby odpocząć od wyartykułowanych idei. Działa tu krajobraz, architektura, tekstury materiałów, czas i człowiek. Ten ostatni wnosi do kadru intrygę. Jego dziwne działania - niektóre kreatywne, niektóre zabawne - wydają się wynikać z głębokiej nudy, a może rozpaczy? Patrząc, jak porusza się po tajemniczych przestrzeniach, myślimy o ekologii i zrównoważonym życiu. Ale czy tylko człowiekowi nie pozostało tworzenie metafor z blizn po swojej działalności na Ziemi?" (Aistė Račaitytė)