Pewnego pięknego dnia tata nastoletniej Zuzany, Paweł, który pracuje na stacji kolejowej, zostaje przyciągnięty do domu przez białego psa, którego nigdy wcześniej nie widział. Widok takiej piękności zapiera dziewczynce dech w piersiach i błaga tatę, by pozwolił jej zatrzymać psa. Tata wyjaśnia jednak, że nikt nie może zatrzymać tego psa, ponieważ jest to pies niczyj: lubi podróżować pociągami i tylko od czasu do czasu gdzieś się zatrzymuje. Jednak wkrótce staje się jasne, że biały pies również chciałby zostać z dziewczyną. Nazwany Lampo, uroczy zwierzak szybko staje się ulubieńcem mieszkańców. Z wyjątkiem szefa Polo, kierownika stacji kolejowej, któremu nie podoba się sława podróżującego pociągiem psiaka. Zdeterminowany, by zrobić wszystko, co w jego mocy, by pozbyć się niefortunnego zwierzaka, pewnego dnia dopina swego.Kiedy dziewczynka zdaje sobie sprawę, że zaginiony Lampo może już nigdy nie wrócić, zapada na zdrowiu. Ludzie wokół niej starają się jej pomóc w każdy możliwy sposób, chociaż w głębi serca wiedzą, że tylko powrót Lampo może złagodzić smutek dziewczyny. Ale czy uda mu się odnaleźć drogę powrotną do swojego nowego przyjaciela? Główna historia Lampo, psa, który sam prowadził pociągi, jest prawdziwa. Miała ona miejsce w latach 1953-1960 na stacji kolejowej Campiglia Marittima w Toskanii (około 60 km na południe wzdłuż wybrzeża Ligurii od Livorno). Psem opiekował się dozorca stacji, Elvio Barlettani (który później napisał książkę o Lampo), a po śmierci psa na stacji postawiono pomnik Lampo, który do dziś zachwyca ludzi.