Vénus anatomique prezentuje kolekcję kobiecych ciał, które zostały przygotowane do "pracy" i nagle wrzucone w okoliczności, w których przetrwanie jest kluczowe. Praca ujawnia ich dwa stany: ludzką naturę i obiekt reprezentacji. Ta dwoistość jest podkreślona przez ciągłe dążenie ciała do odzyskania siebie. W Vénus anatomique Sarah Baltzinger komentuje nieporządek świata, tj. powierzchowną symulakrę i seksualizację kobiecego ciała. Tworzy wszechświat, w którym kobiecość przekształca się w maskaradę i ukazuje się przez zniekształcony pryzmat absurdu.

 

W oparciu o uderzające figury woskowe ceroplasty Clemente Susiniego z końca XVIII wieku, Vénus anatomique balansuje między makabrą a pulsion de vie (impulsami życia). Dziwne, erotyczne i biblijne cechy "sztucznych" ciał zaprojektowanych do nauczania studentów medycyny i publiczności o anatomii wyłaniają się w wyimaginowanym świecie stworzonym na scenie. Projekt ten należy do trwającej serii badań choreografa opartych na metodologii kontrolowania marionetek i mechanicznych gestów, które ujawniają ciało we fragmentaryczny sposób. Nic innego jak tarcie między wyraźną fizycznością a bezruchu działa tutaj jako siła napędowa całej choreografii. 

 

Koncepcja, kierownictwo artystyczne, produkcja i choreografia: Sarah Baltzinger