Prace Sarah Baltzinger nieuchronnie wynikają z jej ciekawej relacji ze światem, balansującej między nieporządkiem a niepohamowanymi emocjami. Jej prace odzwierciedlają pewien stosunek do ciał, które krążą między dziwnością a nielogicznymi sposobami istnienia. W ten sposób Sarah odkryła organiczne medium, w którym może eksperymentować z "ciałem marionetki". To niekonwencjonalne podejście zachęca ją do tworzenia groteskowych obiektów, w których dominuje absurd. "W Vénus Anatomique Baltzinger stara się zbadać, co to znaczy mieć i "nosić" kobiece ciało, a także ekstremalne wykluczenie, które towarzyszy temu doświadczeniu.
