Narodowe Muzeum Sztuki im. Bohdana i Varvary Chanenków prezentuje słynne cykle akwafort Francisco Goi "Caprichos" i "Okropności wojny". Dziś te zbyt otwarte dzieła są postrzegane jako szczególnie aktualne. Artysta pokazał, że zło musi zostać powstrzymane, nawet jeśli wydaje się niewinne, i przedstawił wojnę jako najgorsze zło. Głównym tematem serii Caprichos jest zło, które kontroluje ludzkość, nieustannie zmieniając swój wygląd. Okrucieństwo rodzi więcej okrucieństwa, deprawacja niszczy wszystkich, którzy się do niej zbliżają, a sędziowie nie stają się lepsi od osądzanych. W swoich pierwszych arkuszach Goya przedstawił maskę, XVIII-wieczny atrybut artystyczny, który miał stworzyć poczucie lekkiej gry, zabawy i tajemnicy. Ale w Capriccio maskarada nie jest świętem, ale całkowitym kłamstwem, triumfującą wadą, ledwie zamaskowanym złem. W drugiej części cyklu pojawiają się nikczemni przedstawiciele diabelskiego świata. Niektórzy z nich uosabiają prawdziwe ludzkie przywary, inni zaś nie mają pierwowzorów w rzeczywistości, co oddaje ideę uniwersalnego zła. Zakończenie cyklu jest niejednoznaczne. O świcie demony zamieniają się w ludzi, ale lęki kolejnej nocy nie znikają. Trudno wyobrazić sobie, że ich świat będzie przyjemny i sprawiedliwy. Galeria Pranasa Domšaitisa (Liepų g. 33, Kłajpeda) będzie otwarta do 23 czerwca.