Chromofobia (łac. chromos + fobia) to strach lub unikanie kolorów. Osoby cierpiące na chromofobię mogą doświadczać skrajnego dyskomfortu, niepokoju, a nawet paniki, gdy są narażone na działanie kolorów lub gdy ich otoczenie jest nimi wypełnione.

Na Litwie wiele rzeźb jest tradycyjnie wykonanych z brązu, kamienia, stali nierdzewnej lub drewna. Materiały te pozwalają rzeźbom pozostać niezmienionymi przez długi czas, odpornymi na warunki atmosferyczne i inne warunki zewnętrzne. Zjawisko to można porównać do doceniania sztuki, która preferuje formę, materialność i subtelny sposób ekspresji. Jednak nawet w starożytnej Grecji wiele rzeźb było malowanych lub w inny sposób dekorowanych. Różni rzeźbiarze używali różnych technik i farb, aby podkreślić lub nadać znaczenie swoim dziełom.

Niemniej jednak współczesna rzeźba litewska pozostaje konserwatywna i skupia się bardziej na materialności niż na kolorze lub innych formach dekoracji. Coraz więcej artystów i projektantów miejskich zaczyna postrzegać kolor jako potężne narzędzie ożywiające przestrzeń publiczną i zachęcające ludzi do interakcji z obiektami artystycznymi. Kolory mogą mieć emocjonalny i psychologiczny wpływ, który może stymulować kreatywność, pozytywny nastrój i zaangażowanie społeczności.

Niniejsza wystawa zachęca rzeźbiarzy do eksperymentowania z kolorem i sprawiania, by ich prace były jasne i przyciągały wzrok. Włączenie koloru może nadać rzeźbom głębszy wymiar, przyciągnąć wzrok widza i stworzyć ciekawe efekty wizualne. Kolory można wykorzystać do podkreślenia kształtu, tworzenia kontrastów, a nawet zwrócenia uwagi widza na konkretny szczegół. Jest to zaproszenie do odkrywania możliwości koloru w rzeźbie i zachęcania widzów do postrzegania rzeźby jako ekspresyjnej formy sztuki.