Francuski pisarz i filozof Albert Camus (1913-1960) napisał sztukę Kaligula w 1938 roku. Fabuła utworu ma charakter historyczny, ale uznanie go za tradycyjny dramat historyczny byłoby niedokładne. W Kaliguli pisarzowi najbardziej zależało na wyrażeniu w skoncentrowany sposób idei negacji i afirmacji, absurdu i buntu, nadziei i wiary, które były charakterystyczne dla jego filozofii i świadomości artystycznej.

W litewskim teatrze Kaligula zajmuje wyjątkowe miejsce. W 1983 r. w Teatrze Młodzieżowym w reżyserii Ignasa Jonynasa; w 2014 r. w reżyserii Vidasa Bareikisa (Teatr No); w 2021 r. w reżyserii Agniusa Jankevičiusa (Narodowy Teatr Dramatyczny w Kownie).

"Bunt uświadamia całe doświadczenie", pisze Camus. Śmierć ukochanej Kaliguli budzi nadczłowieka, który odrzuca tradycyjne normy moralne i struktury społeczne, aby stworzyć swój własny kodeks moralny. Pociąga mnie zgłębianie egzystencjalnego strachu, beznadziei i szaleństwa. Piekło, które tworzy Kaligula, to opór wobec nieuchronności. Jak zachować równowagę między rozpadającym się światem a bezradnym człowiekiem? W tym szkicu przeanalizuję naturę egzystencjalnego strachu. Śmierć Druzilli otworzyła puszkę Pandory, a płonące dłonie nie są w stanie jej zamknąć. Kaligula jest odą do niepokoju". (James Brazys)