Keista bjauri rybvis (Litwa)
Aistė Kalvelytė - dr
Julius Čepukėnas - el

Keista Bjauri Žuvis - energetyczne pasaże perkusyjne otulone bogatymi brzmieniami syntezatorów i atmosferycznymi szmerami. To muzyczne doświadczenie jest pełne różnych stylów, nurtów i wskazówek. W długich, dynamicznych utworach improwizowane elementy kontrastują ze sztywnymi strukturami i płyną jak rzeka do oceanu żywego, falującego unisono. Występy dziwnej brzydkiej ryby to muzyczna podróż oparta na komunikacji i chwili.

---

Immanuel Wilkins Quartet (USA)
Immanuel Wilkins - asax
Micah Thomas -  p
Rick Rosato - b
Kweku Sumbry - dr

Creator of deep-ocean jazz epics - takim wymownym określeniem prestiżowy portal muzyczny Pitchfork kilka lat temu obwieścił światu młodego saksofonistę Immanuela Wilkinsa, który w tym roku przyjeżdża na festiwal. I nie bez powodu! Ten muzyk jest luminarzem współczesnej sceny jazzowej, wnosząc świeże podejście do gatunku i udowadniając, że głębia kreatywności jest daleka od wyczerpania.

W Vilnius Mama Jazz, I. Wilkinsowi towarzyszy kwartet prowadzony przez niego samego - Daryl Johns (kontrabas), Kweku Sumbry (perkusja) i Micah Thomas (fortepian) - z którym zaprezentuje swój najnowszy album "The 7th Hand", a także niepublikowane dotąd nowe utwory.

I. Wilkins rozpoczął karierę muzyczną w rodzinnej Filadelfii. Jego pierwsze spotkania z muzyką miały miejsce w lokalnym kościele, gdzie muzyka gospel wypełniała skarbce. Później Wilkins kontynuował swoje muzyczne poszukiwania w Clef Jazz and Performing Arts Club w Filadelfii, który został założony przez społeczność afroamerykańską, a w wieku zaledwie 12 lat wykonał hymn narodowy USA przed wielotysięcznym tłumem fanów futbolu amerykańskiego podczas meczu domowego Philadelphia Eagles.

W 2015 roku, świeżo po ukończeniu szkoły średniej, Wilkins został porwany przez Nowy Jork, który nigdy nie śpi. Młody mężczyzna przeniósł się do megalopolis z ogromnym skupiskiem artystów, aby kontynuować naukę w Juilliard School. Przemierzając każdego dnia szerokie aleje Wielkiego Jabłka, Wilkins skrzyżował ścieżki z Ambrose Akinmusire, jednym z najwybitniejszych współczesnych trębaczy i kompozytorów, który stał się jego przewodnikiem po niesamowicie szerokim świecie jazzu. Dla dzieciaka z Filadelfii był to nie tylko Akinmusire, ale także pianista Jason Moran, który zaoferował Wilkinsowi, grającemu na saksofonie altowym, szansę dołączenia do jego serii koncertów poświęconych legendarnemu pianiście Theloniousowi Monkowi.

Nowy Jork i nawiązane tam kontakty były trampoliną do kariery młodego saksofonisty z Pensylwanii. Wilkins wkrótce zaczął współpracować z Solange Knowles, Gretchen Parlato, Wyntonem Marsalisem, Geraldem Claytonem, Aaronem Parksem, Joelem Rosso i innymi luminarzami jazzu.

Praca u boku innych muzyków nie pozwoliła Wilkinsowi w pełni wykorzystać jego kreatywnej strony. Zwracając się do swojego najbliższego kręgu przyjaciół w Nowym Jorku, stworzył kwartet, który zachwycił miłośników muzyki na całym świecie. A jak tu się nie zachwycać, gdy w studiach nagraniowych i na scenie towarzyszą mu najjaśniejsze osobowości młodego pokolenia: zafascynowany rytmicznym dziedzictwem Afryki Zachodniej perkusista K.K. Chestnut oraz członek jednego z najlepszych amerykańskich pianistów swojego pokolenia, zespołu Cyrusa Chestnuta. Sumbry, Daryl Johns, entuzjasta post-bop jazzu i diabelnie utalentowany kontrabasista oraz Micah Thomas, pianista mistrzowsko łączący tradycję z nowoczesnością, grający z takimi tuzami jak kultowy klasyk Billy Drummond czy sensacja free jazzu Zoh Amba.

W 202020 roku kwartet dowodzony przez saksofonistę altowego wydał swój debiutancki album Omega. Pod skrzydłami prestiżowej kampanii Blue Note, która kiedyś wydała Johna Coltrane'a, Wayne'a Shortera i wielu innych wielkich jazzmanów, album wywołał burzę wśród miłośników jazzu. Opus nowoczesnego mainstream jazzu, z silnymi wpływami post-bop, sprawił, że niejedno serce zabiło szybciej. "Omega" ukazała Wilkinsa nie tylko jako znakomitego saksofonistę altowego, ale także jako dźwiękowo zorientowanego kompozytora, którego liryzm, jasne melodie i starannie opracowane linie narracyjne są fachowo kontrowane przez energiczne awangardowe improwizowane fragmenty.

Wybrany przez New York Timesa na najlepszy album jazzowy 2020 roku, Omega otworzył Wilkinsowi drzwi do dołączenia do elity sceny jazzowej. Koncerty na najważniejszych festiwalach, pochwały krytyków muzycznych, płyty zmiatane z półek sklepów płytowych. Wilkins doświadczył tego wszystkiego, ale nie spoczął na laurach. W 2022 roku wydał swój drugi album kwartetowy, The 7th Hand. Tym albumem Wilkins wszedł w jeszcze bardziej dojrzałą i intymną fazę swojej twórczości. Saksofonista zgłębia relacje między człowiekiem a religią, zakamarki egzystencji między bytem a nicością w tym przypominającym suitę albumie, który zawiera liczne odniesienia do osobistych doświadczeń Wilkinsa. Muzyczna strona albumu ujawnia jeszcze silniejsze pragnienie połączenia się z jego korzeniami - afroamerykańskimi tradycjami muzycznymi - i znacznie bardziej oczywistą skłonność do estetyki spiritual jazz.

Uznany za najlepszego saksofonistę altowego przez kulturalny magazyn jazzowy DownBeat, Wilkins i jego młodzieńczo napędzany, ale niezwykle dojrzały kwartet przyjeżdżają do Wilna, aby zaprezentować swoją wizję jazzu.

Projekt jest finansowany przez Litewską Radę Kultury i Samorząd Miasta Wilna.