"Litewska Nora przechodzi z pokolenia na pokolenie. Może ktoś zagra ją ponownie (po litewsku!) za dwadzieścia lat... Oby nadal się doskonaliła!" (M. Mironaitė. Z listu do Rūty Staliliūnaite)
Monika Mironaitė jest aktorką, primadonną, której życie i twórczość obejmuje stulecie litewskiego teatru. Pracowała z pierwszymi profesjonalnymi reżyserami teatralnymi Algirdasem Jakševičiusem, Romualdasem Juknevičiusem, Stasiusem Ušinskasem, a w czasach sowieckich otrzymała tytuł Artysty Ludowego Litewskiej Republiki Społecznej. Jest aktorką, o której charyzmie i wyjątkowym talencie świadczy wielu jej współczesnych - teatromanów i widzów, a historia jej dramatycznego życia osobistego owiana jest wieloma plotkami i legendami.
Rola Nory wykreowana przez M. Mironaitė w klasycznym dramacie H. Ibsena "Dom lalki" (po raz pierwszy zagrana w Teatrze Miejskim w Wilnie w 1942 r., w reżyserii R. Juknevičiusa; po raz drugi - w Rosyjskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie w 1959 r., w reżyserii L. Lurjė) weszła do historii litewskiego teatru jako jedno z najciekawszych i najjaśniejszych dzieł twórczych aktorki.
Monika Mironaitė - NORA (1959)
Spektakl powstaje jako dokumentalna mozaika z listów M. Mironaitė, jej listów, wspomnień, pamiętników, wywiadów, wierszy i przemówień czytanych podczas wieczorów autorskich, dramatu Henryka Ibsena "Dom lalki. Nora", a także współczesnych M. Mironaitė - córki Dagneji Jakševičiūtė, Laimonasa Noreiki, Juozasa Baltušisa, Pranasa Treinisa. Fragmenty wspomnień Rūty Staliliūnaitė, Audronė Girdzijauskaitė i innych.
Wykorzystano zdjęcia ze zbiorów Litewskiego Muzeum Teatru, Muzyki i Kina.
