Każde miasto na świecie ma swoją "twarz", którą trudno opisać słowami, ponieważ nie chodzi o architekturę i ludzi, ale o działanie, emocje i bycie. Gdybyś miał zamknąć oczy i wyobrazić sobie "twarz" Kowna, co by to było? Rytmiczność modernistycznej architektury i gra geometrycznych detali, wzór płytek chodnikowych starej alei Laisvės, zielone przestrzenie Santaka i Teatru Muzycznego, witryny sklepowe, szczeliny, klatki schodowe, dworzec, fabryki, Niemen, które przeplatają się z twarzami nieznajomych, z ruchem miasta, z kimś idącym, siedzącym, obserwującym, zamglonym, mówiącym, pracującym, marzącym, bawiącym się, uśmiechającym się lub dłubiącym w nosie, wszystko to pojawiłoby się przed twoimi oczami...
Przez ponad dekadę Remis Ščerbauskas fotografował ulice Kowna, rejestrując różne momenty z życia miasta, w których szczegóły architektoniczne miasta przeplatają się z wydarzeniami kulturalnymi i społecznymi. Choć trudno zaklasyfikować twórczość Ščerbauskasa jako fotografię uliczną, mnogość jego zdjęć, różnorodność znaczeń i kompozycji pozwala stwierdzić, że jego twórczość uzupełnia, a nawet rozszerza granice tego gatunku.
Każda z fotografii Ščerbauskasa jest unikalną narracją lub natychmiastowym teatrem miasta, choć na zdjęciach nie ma nic wcześniej zaaranżowanego, nikt nie jest ostrzeżony, a czasem nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że został złapany w kadrze. A co najważniejsze, uchwycony moment nigdy nie zostanie powtórzony. Praca fotografa rejestruje pamięć miasta - żywe typy ludzi, ich spojrzenia i emocje, szczegóły architektoniczne, które odzwierciedlają osobliwości miasta, codzienne wydarzenia. Fotografia Ščerbauskasa staje się cenna nie tylko z kreatywnego punktu widzenia, ale także z dokumentalnego punktu widzenia, a nawet jako badanie społeczne. Fotografia uliczna nie jest dla każdego. Wymaga niewyczerpanej wytrwałości i uporu, trenowania oka, aby nie tylko obserwować całe otoczenie, ale także błyskawicznie komponować obraz z niezliczonych zmiennych. Ščerbauskas dodaje do komponowanych przez siebie obrazów delikatną ironię, grę szczegółów i rygorystyczną rytmikę. Widzowie mogą cieszyć się estetyką zdjęć, konkretnymi elementami, architekturą miasta, cechami osobowości, podczas gdy bardziej uważni zobaczą akcję, emocje i stan miasta zawieszone w chwili, i będą mogli zobaczyć prawdziwą "twarz" Kowna oczami fotografa.
Menotyczka Neringa Stoškutė