Dreaming Beauty to spektakl ruchowy oparty na Śpiącej Królewnie Charlesa Perraulta i jej poprzedniczce Słońce, Księżyc i Thalia Giambattisty Basilego. Z pomocą tych dwóch baśni tworzona jest autonomiczna przestrzeń snu, która nie jest opisana w żadnej z nich. Vaiva Paukštė, wraz z zespołem kreatywnym spektaklu, bada związek między płcią a narracją. Twórcy dążą do zmiany punktu widzenia z zewnętrznego, męskiego spojrzenia na wewnętrzne doświadczenie śpiącej piękności, jej senną rzeczywistość, niszcząc w ten sposób wizerunek fikcyjnej "kobiety".
 
Przełamując i mieszając scenę i narracje tych dwóch baśni, czasami ironicznie różne wersje i punkty widzenia przeplatają się ze sobą, spektakl wędruje w snach między wyłaniającymi się wspomnieniami i jego różnymi przeznaczeniami.