Teatr ten miał zaszczytną misję zapoczątkowania teatru zawodowego. Towarzyszyły temu kolejne zmiany nazwy: zaczynał jako Drama Playhouse od premiery "Świętoszka" H. Sudermanna 19 grudnia 1920 r., by później rozwinąć skrzydła jako Teatr Państwowy (1925). W trudnych latach okupacji niemieckiej nazywano go Teatrem Bolszoj, a w pewnym momencie nawet Kowieńskim Państwowym Muzycznym Teatrem Dramatycznym (1950). Pod nazwą Państwowego Akademickiego Teatru Dramatycznego funkcjonował do 2012 r., kiedy to nadano mu dwunastą nazwę i obecny status teatru narodowego.
Teatr osiedlił się w swojej obecnej siedzibie w 1959 r. Po wystawieniu pierwszego dramatu w Teatrze Miejskim, obecnie Państwowym Teatrze Muzycznym w Kownie, i po dziesięcioleciach dzielenia sceny ze swoimi braćmi z opery i baletu, udało mu się osiedlić w budynku międzywojennego kina Metropolitain (1928). Nawet wyposażony w najnowocześniejszą technologię, nie stracił ducha okresu międzywojennego i swojego unikalnego stylu Art Deco.
To miejsce narodzin dramatu narodowego, który pojawił się między dwiema wojnami światowymi, sztuki scenografii oraz pokoleń reżyserów teatralnych i kompozytorów. Przez ponad 100 lat twórcze bogactwo teatru było pielęgnowane przez kilkuset aktorów - osobowości, które tworzyły historię teatru na całej Litwie.
Teatr, którego początki ustanowiły przykład politycznej alfabetyzacji młodego wówczas państwa litewskiego, niestrudzenie mówił o wolności, a gdy ją utracono, stawiał cichy opór, doczekał świtu rodzącego się państwa i przeżył 30 lat nowej niepodległości.
Do dziś można doświadczyć ponad 100 lat historii, spacerując po galerii stworzonej z okazji stulecia Teatru. Rozpoczyna się ona od fasady i prowadzi do łukowego przejścia na wewnętrzne dziedzińce teatru. Niezbadane przestrzenie dziedzińca teatralnego są jak kulisy teatru. Zapraszają nie tylko do zobaczenia, ale także do poczucia ducha historii teatru i kreatywności. Można też odwiedzić bogate archiwum teatru, obejmujące ponad 600 przedstawień.
