Ogród Bernardinai, dawniej znany jako Sereikiškės Park, znajduje się w samym centrum Wilna, pomiędzy wieżą Zamku Giedymina, rzeką Wilenką i klasztorem Bernardinai. Szczególną cechą parku jest ekspozycja botaniczna upamiętniająca XVIII-wieczny Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wileńskiego, jeden z największych ogrodów w Europie Wschodniej. Obok wejścia do parku od strony ulicy św. Brunona rośnie najstarszy dąb w Wilnie, liczący 400 lat.
Krótka historia
Historia Ogrodu Bernardyńskiego sięga XV wieku, kiedy to zaproszeni do Wilna bernardyni zbudowali Ogród Botaniczny św. Brunona. Wileńscy mnisi, zaproszeni przez bernardynów do budowy kościołów św. Anny, św. Franciszka i św. Bernardyna oraz kompleksu klasztornego, uprawiali podmokły i źródlany teren oraz zakładali ogrody ze stawami, kanałami i żyznymi ogrodami warzywnymi. Później powstała pasieka i oranżeria. W pozostałej części zakola Wilenki znajdował się zamkowy dziedziniec gospodarczy, później nazwany przedmieściem Serejki, z tamami, młynami i warsztatami.
2013, Po ponad rocznej rekonstrukcji park został przywrócony do autentycznego XIX-wiecznego otoczenia, odtwarzając styl projektowania parku z końca XIX wieku: system otwartych i zamkniętych przestrzeni z zielonymi łąkami, centralnym placem zaprojektowanym przez artystę Aleksandra Straussa, ogrodem różanym i XX-wiecznym ogrodem skalnym ze stawem. Główny ogród różany w parku ma fontannę, która gra i oświetla, zakres roślin w ogrodzie botanicznym został rozszerzony o ekspozycję roślin wodnych w basenie, a ogród skalny ma zostać odnowiony. W tym okresie parkowi przywrócono dawną nazwę Ogrodu Bernardynów.
