Kėdainiai, litewski muzykolog. Syn A. Karaški. W 1964 ukończył Technikum Muzyczne w Poniewieżu (klasa fortepianu); W latach 1961-64 pracował tam jako akompaniator. W 1969 ukończył Konserwatorium Litewskie (klasa V. Venckausa). W latach 1966–76 (z przerwami) nadal uczył się kompozycji (w klasie J. Juzeliūnasa). Od 1969 do 1982 pracował tam jako naukowiec i nauczyciel. W latach 1976-2002 kierował zespołami instrumentalnymi zespołów folklorystycznych Ratilis, Dijuta (oba założone), Skriaduiis Kankles i innymi zespołami. W latach 1973-76 studiował w Leningradzkim Instytucie Teatru, Muzyki i Kinematografii u I. Macijewskiego. Na Litwie i za granicą publikował studia o sztuce i instrumentologii muzycznej (w publikacji New Grove's Dictionary of Musical Instruments / The New Grove Dictionary of Musical Instruments 1984), wygłaszał referaty na międzynarodowych konferencjach, przygotowywał programy radiowe i telewizyjne. Rozszerzył systematykę litewskich instrumentów muzyki ludowej. Zrekonstruowane reliktowe instrumenty muzyczne dla zespołów, muzeów europejskich, m.in. Muzeum Człowieka w Paryżu, Państwowego Muzeum Etnografii Rosyjskiej w Petersburgu, Państwowego Centralnego Muzeum Kultury Muzycznej im. M. Glinki w Moskwie, Słowackiego Muzeum Narodowego w Bratysławie, Muzeum Narodowe w Pradze, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Bruksela Instrumenty Muzyczne dla muzeum. Tworzył utwory muzyczne i graficzne, ilustrowane książki i inne publikacje. W latach 1967-2009 zorganizowała ponad 200 wystaw sztuki i architektury litewskiej i zagranicznej, fotografii, historii i instrumentów muzycznych. Pisał artykuły dla Powszechnej Encyklopedii Litewskiej, Encyklopedii Muzycznej. Książki Pisałem książki Nowa Republika. Litwa (De nye republikkene. Litauen 1995), księgi osobiste obwodu poniewieskiego 1860–1998 (1998) i inne. Kraje bałtyckie książek (The Baltic States 1991), Kazimieras Čiplys-Vijūnas. Gra tylko dla ogrodu (1997), Biblioteka osobista – element narodowej pamięci historycznej (1998), Biblioteki zakładowe rejonu Poniewieża (2000) oraz inni autorzy i kompilatorzy. Opracował i przygotował zbiory wierszy i opowiadań (B. Vapšienės Vyšnios snievotos, R. Astrauskienės Žydinti obelis, oba 2003).
