Giovanni Battista Pergolesi, właściwie
Giovanni Battista Draghi (ur.
4 stycznia 1710 w
Jesi, zm.
16 marca 1736 w
Pozzuoli) –
włoski kompozytor,
skrzypek i
organista epoki
baroku.
Przyszedł na świat w Jesi w regionie Ankony. Jego rodzicami byli Francesco Andrea Draghi i Anna Vittoria Giorgi. Miał dwóch braci i siostrę, ale wszyscy oni zmarli w dzieciństwie. Przyszły kompozytor cierpiał z powodu deformacji lewej nogi, prawdopodobnie wskutek przebycia
polio. Pierwsze wykształcenie muzyczne odebrał w Jesi (organy, skrzypce). Następnie dzięki
mecenatowi margrabiego Carla Marii Pianettiego został wysłany do
konserwatorium w
Neapolu, gdzie później powstała większość jego kompozycji. Jednym z jego tamtejszych nauczycieli był kompozytor
Francesco Durante. Zalicza się go do grona twórców
opery komicznej. Dziełem, które zapewniło mu znaczącą popularność i przyczyniło się do rozwoju włoskiej
opery buffa, było
intermezzo La serva padrona (
Służąca panią), które wystawiono w Neapolu w 1733 roku. Przypominało
operę seria, ale akcja była w nim ważniejsza od popisu wokalnego. Kiedy wystawiono ją w Paryżu w 1752 roku, rozpętała „wojnę buffonistów z antybuffonistami”, czyli zwolenników Pergolesiego i
Jean-Philippe Rameau.
W 1736 roku, kiedy zaczął podupadać na zdrowiu Pergolesi osiadł w klasztorze w Pozzuoli. Tam skomponował
Salve Regina c-moll oraz inne dzieło, które przyniosło mu trwałą sławę –
Stabat Mater.
Zmarł na
gruźlicę w wieku zaledwie 26 lat. Został pochowany w katedrze w Pozzuoli.
