W 1964 roku Dychko ukończyła Konserwatorium Kijowskie, gdzie studiowała pod kierunkiem Kostiantyna Dankevycha i Borysa Liatoshynsky'ego. Jedna z czołowych ukraińskich kompozytorek muzyki chóralnej, otrzymała Nagrodę Szewczenki w 1989 roku. Od 1994 roku wykłada w Konserwatorium Kijowskim (obecnie Narodowa Akademia Muzyczna Ukrainy), a w 2009 roku została profesorem. Dychko była związana z grupą kompozytorów znaną jako "fala neofolklorystyczna". Jej twórczość obejmuje dwie opery, dwa oratoria, cztery balety; utwory na orkiestrę i chór, w szczególności symfonię Pryvitannia zhyttia (Powitalne życie) na sopran, bas i orkiestrę kameralną, opartą na słowach imagistycznego poety Bohdana Ihora Antonycza, oraz Viter revoliutsii (Wiatr rewolucji) na podstawie wierszy Maksyma Rylskiego i Pavlo Tychyna; liczne kantaty do słów Tarasa Szewczenki, Mykoły Winhranowskiego i innych poetów; koncerty chóralne i dwa poematy chóralne: Holod - 33 (Głód 1933; na podstawie słów S. Kolomiietsa) i Lebedi materynstva (Łabędzie macierzyństwa; na podstawie wierszy Wasyla Symonenki); muzykę na fortepian; oraz partytury filmowe. Dychko była jedną z pierwszych ukraińskich kompozytorek w radzieckiej Ukrainie lat 80-tych, która zaczęła komponować muzykę kościelną i skomponowała trzy liturgie.