Agustín Barrios Mangoré ✝

Urodził się w Paragwaju w 1885 roku i rozpoczął formalną naukę gry na gitarze w wieku 13 lat. Szybko się poprawił i zaczął dawać wirtuozowskie występy, które uczyniły go legendą w całej Ameryce Południowej.

Na jego repertuar i twórczość wpływ mieli Fernando Sor, Beethoven, Francisco Tárrega oraz muzyka ludowa i popularna jego czasów, w wyniku czego jego muzyka obejmuje szeroką paletę kolorów. Mniej więcej trzy dekady po jego śmierci w 1944 roku nastąpił renesans Barriosa, a jego liczne nagrania i transkrypcje zostały ponownie odkryte.

Andrés Segovia, Leo Brawer i John Williams czcili Barriosa, a Williams nazwał go "największym gitarzystą/kompozytorem wszechczasów". Wiele z 300 kompozycji Barriosa jest nadal wykonywanych, a on sam wyróżnia się zarówno jako pionier nagrywania, jak i jeden z największych wirtuozów gitary i kompozytorów XX wieku.


Po raz pierwszy usłyszałem Barriosa wykonującego jego kompozycję "Confesion" i uderzyła mnie wrażliwość, która jasno świeciła w utworze. Zagrał go jako liniową podróż, która uchwyciła niekończącą się tęsknotę. W "Confesion" stosuje alternatywne strojenie (od niskiego do wysokiego, D G D G B E), które ułatwia jego ekspansywne wyczucie harmoniczne.


Barrios często używał alternatywnych strojów, z naturalnymi i indukowanymi harmoniami oraz innymi technikami gitarowymi, które pokazywały mocne strony instrumentu, a czasami używał stalowych strun G, B i E ze względu na ich dostępność, trwałość i dźwięk.

Oszałamiająca kompozycja Barriosa "Madrigal Gavota" wymaga sprawności technicznej, ale jego wirtuozeria nigdy nie jest stawiana na pierwszym planie. Zamiast tego zawsze stawia na piękno. 

"Danza Paraguaya" ponownie pokazuje siłę Barriosa jako kompozytora i wirtuoza, radośnie dając złudzenie dwóch lub trzech gitarzystów.

Piękny "Un Sueno en la Floresta" ujawnia jego nadludzkie tremolo, ale jego umiejętności techniczne nigdy nie podważają słodyczy jego kompozycji. To studium piękna. Wszystko, co gra, jest niezwykłe i łatwe do pokochania.

Co ciekawe, Barrios stworzył alter ego wodza Nitsugi (Agustina pisanego wspak) Mangoré. Reklamując się jako "Paganini gitary z dżungli Paragwaju", występował w tubylczym stroju.

  Barrios stworzył alter ego Wodza Nitsugi (Agustina pisanego wspak) Mangoré

Barrios nie powinien był potrzebować takiej promocji. Jego oszałamiająca wirtuozeria i muzykalność mogłyby stać samodzielnie.

Próbowałem dodać utwory Barriosa, w tym "Confesion" i "El Sueño de la Muñequita" ("Sen małej laleczki"), do mojego repertuaru. Pomimo mojej strefy komfortu na Telecasterze, granie jego muzyki dało mi ogromną przyjemność i głębszy wgląd w gitarę.

Jeśli nie znasz Barriosa, poszukaj tych nagrań. Jego muzyka jest niebiańska.