Mykoła Łysenko, wybitna postać ukraińskiej muzyki klasycznej, znana jest z wzbogacania i przybliżania muzycznego dziedzictwa kraju do światowego uznania. Urodził się 22 marca 1842 roku w szlacheckiej rodzinie o korzeniach kozackich na Połtawie. Choć w 1865 roku uzyskał dyplom nauk przyrodniczych na Uniwersytecie Kijowskim, pasja Łysenki do muzyki skłoniła go do poświęcenia jej życia. Zbierał i udoskonalał ukraińskie pieśni ludowe oraz komponował muzykę do słynnego dzieła literackiego „Kobzar” Tarasa Szewczenki. Łysenko doskonalił swoje umiejętności muzyczne w Konserwatorium w Lipsku pod okiem uznanych pedagogów, takich jak Moscheles, Reinecke, Wenzel i Richter. Doskonalił swoją edukację w Konserwatorium w Petersburgu pod kierunkiem światowej sławy Rimskiego-Korsakowa. Do zajęć zawodowych Łysenki należało komponowanie, wykonywanie i prowadzenie koncertów. Jest autorem wielu znaczących dzieł, m.in. suit, kwartetów, tercetów, walców koncertowych, polonezów, sonat i Pierwszej Rapsodii Fortepianowej. Wracając po studiach do Kijowa, Łysenko wraz ze swoim kuzynem Michałem Staryckim założyli Ukraiński Teatr Muzyczny. Napisali takie opery, jak „Chornomortzi”, „Noc Wigilijna” i „Natalka Połtawka” oraz monumentalno-bohaterska opera Łysenki „Taras Bulba”. Dyrygował także „podróżami chóralnymi” po Ukrainie i pisał kantaty takie jak „Rapids are Raging”, „Be Pleased O Not Watered Cornfield” i „Ivan Gus”, a także założył Muzyczną Szkołę Dramatu za pieniądze zarobione podczas swojej 35-letniej kariery . W ostatnich latach życia Łysenko napisał swoje najważniejsze dzieła, m.in. operę „Sapfo”, kantatę „Na 50. rocznicę śmierci T. Szewczenki” oraz cenione duchowe dzieła chóralne, takie jak „Pieśń Cherubów” i „Wielki i niepodzielny”. Bóg." Zmarł z niedokończonymi planami 6 listopada 1912 roku.
