Był duńskim pianistą i kompozytorem w okresie późnego klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. Był centralną postacią duńskiego Złotego Wieku i został uwieczniony w historii duńskiej kultury dzięki swojej muzyce do Elves' Hill, pierwszego prawdziwego dzieła duńskiego narodowego romantyzmu i ukrytego hołdu dla monarchii absolutnej. Do dziś to jego wersja tej melodii jest ostateczną aranżacją.
Za życia Kuhlau był znany przede wszystkim jako pianista koncertowy i kompozytor duńskiej opery, ale był odpowiedzialny za wprowadzenie wielu dzieł Beethovena, które bardzo podziwiał, do kopenhaskiej publiczności. Kuhlau był płodnym kompozytorem, o czym świadczy fakt, że choć jego dom spłonął, niszcząc wszystkie jego niepublikowane rękopisy, pozostawił po sobie spuściznę ponad 200 opublikowanych utworów w większości gatunków.
Kuhlau miał swój przełom w 1814 roku w Królewskim Teatrze Duńskim z Røverborgen ("Zamek zbójców"), singspiel z librettem Adama Oehlenschlägera.
Jego kolejne dzieła dramatyczne, w tym Trylleharpen (1817), Elisa (1820) i Hugo og Adelheid (1827), pozbawione dramatu, poniosły klęskę. Z Lulu z 1824 roku w końcu po raz kolejny odniósł sukces z jednym ze swoich singspiels. Pisał także muzykę do przedstawień sztuk Williama Szekspira.
W 1828 roku osiągnął swój największy sukces pisząc muzykę do Elverhøj. Zdobył natychmiastową popularność, zwłaszcza dzięki uwerturze i finałowemu hymnowi królewskiemu, jego aranżacji Kong Christian stod ved høien Mast (King Christian Stood by the Towering Mast). W muzyce Kuhlau bardzo efektywnie wykorzystał duńskie i szwedzkie melodie ludowe. W 1976 roku uwertura została przearanżowana przez duńskiego kompozytora Benta Fabriciusa-Bjerre i wykorzystana jako ścieżka dźwiękowa do sceny w filmie Gang Olsena widzi czerwień. Scena przedstawia Gang Olsena włamujący się do Teatru Królewskiego w Kopenhadze, przedzierający się przez zamurowane ściany przy użyciu materiałów wybuchowych i innych środków. Całe włamanie jest choreografowane tak, aby odpowiadało bezpośrednio muzyce. Scena ta jest jedną z najbardziej - jeśli nie najbardziej - rozpoznawalnych w historii duńskiego filmu.
