Polski kompozytor, dyrygent. Jeden z najwybitniejszych obok F. F. Chopina twórców polskiego romantyzmu muzycznego.
1827-1830 studiował muzykę w Warszawie u A. Frejeri, 1837-1840. – w Berlinie u K. Rungenhagena. 1840-1858 mieszkał w Wilnie. 1840-1842 Św. Jana, przez kilka lat dyrygent orkiestry Teatru Miejskiego w Wilnie, prywatnie uczył muzyki (wśród jego uczniów byli Cezaris Kiuji, Janas Karlovičius). Uczestniczył czynnie w życiu muzycznym miasta, tworzył zespoły amatorskie, organizował koncerty, a w 1854 r. założony przez św. Towarzystwo Cecylii, zajmowało się wydawaniem nut.
W Wilnie stworzył kantaty o tematyce litewskiej „Milda”, „Nijolė”, pieśni „Namų dainyno” (zbiory I-VI), 4 „Litanie do Ostrej Bramy”, dzieła sceniczne. w 1848 r 1 Stycznia premiera opery „Halka” odbyła się w ratuszu (wersja I, wykonanie koncertowe, dyr. sam S. Moniuška), w 1854 r. 28 lutego tam wystawiana jest opera. w 1849 roku W Petersburgu dyrygował kantatą „Milda” i uwerturą fantastyczną „Pasaka”, która zebrała pochlebne recenzje. 1846, 1847, 1851 odwiedził Warszawę, nawiązał kontakty z polskimi pisarzami, kompozytorami, zadbał o prapremierę „Halki” w Teatrze Wielkim – tam w 1858 roku. 1 Stycznia II edycja została zbudowana w 1858 roku. zaproszony do pracy jako dyrygent tego teatru, przeniósł się z rodziną do Warszawy. w 1858 roku podróżował po Europie Zachodniej - spotkał F. Liszta w Weimarze i B. Smetanę w Pradze. w 1861 roku W Paryżu spotkał się z D. Rosinim, Š. Guno i DF Oberu. Od 1864 r wykładał w Warszawskim Instytucie Muzycznym.
