Był francuskim organistą i kompozytorem. Był organistą La Trinité od 1871 do 1901 roku. Guilmant, znany pedagog, wykonawca i improwizator, pomógł założyć Schola Cantorum de Paris. Został mianowany profesorem organów w Conservatoire de Paris w 1896 roku.
Guilmant urodził się w Boulogne-sur-Mer. Uczeń najpierw swojego ojca Jeana-Baptiste'a, a później belgijskiego mistrza Jacquesa-Nicolasa Lemmensa, został organistą i nauczycielem w miejscu swojego urodzenia.
W 1871 roku został mianowany do regularnej gry na organach w kościele la Trinité w Paryżu, a stanowisko to, organiste titulaire, piastował przez 30 lat. Guilmant był znany ze swoich improwizacji, zarówno na koncertach, jak i w kościołach. Jego inspiracją były śpiewy gregoriańskie, a wśród swoich kolegów był bardzo ceniony za mistrzowskie opanowanie melodii. Od tego momentu Guilmant kontynuował karierę wirtuoza; koncertował w Stanach Zjednoczonych (był pierwszym ważnym francuskim organistą, który odwiedził ten kraj) i Kanadzie, a także w Europie, szczególnie często odwiedzając Anglię. Jego amerykańskie osiągnięcia obejmowały serię 1904 nie mniej niż 40 recitali na największych organach na świecie, St. Louis Exposition Organ, obecnie zachowanych jako zalążek filadelfijskich Wanamaker Organ.
Wraz ze swoim młodszym kolegą André Pirro, Guilmant opublikował kolekcję partytur, Archives des Maîtres de l'Orgue (Archiwa Mistrzów Organów), kompilację kompozycji wielu francuskich kompozytorów sprzed 1750 roku. Kolekcja została wydrukowana w dziesięciu tomach, pierwszy w 1898 roku, a ostatni (którego Guilmant nie dożył) w 1914 roku. Guilmant przedstawił dość podobny przegląd utworów organowych zagranicznych kompozytorów, publikując l'École classique de l'Orgue (Classical School of the Organ). Antologie te, pomimo całego rozwoju muzykologicznego, który miał miejsce od czasów Guilmanta, pozostają bardzo cennymi źródłami muzyki dawnej.
W 1894 roku Guilmant założył Schola Cantorum z Charlesem Bordesem i Vincentem d'Indy. Uczył tam aż do śmierci w swoim domu w Meudon, niedaleko Paryża, w 1911 roku. Ponadto uczył w Conservatoire de Paris, gdzie w 1896 roku zastąpił Charlesa-Marie Widora na stanowisku nauczyciela gry na organach. Jako nauczyciel, Guilmant był znany ze swojej życzliwości i dbałości o szczegóły. Wspomnienia jego uczniów zawierają relacje o szczególnym skupieniu się na wszystkich aspektach nuty: ataku, uwolnieniu, charakterze. Marcel Dupré był najbardziej znanym z wielu jego uczniów. Inni to Augustin Barié, Joseph-Arthur Bernier, Joseph Bonnet, Alexandre Eugène Cellier, Abel Decaux, Gabriel Dupont, Charles Henry Galloway, Philip Hale, Edgar Henrichsen, Édouard Mignan i Émile Poillot. Zobacz: Lista studentów muzyki według nauczycieli: G do J#Alexandre Guilmant.
Zainteresowanie Guilmanta Marcelem Dupré rozpoczęło się, gdy ten ostatni był dzieckiem. Albert Dupré, ojciec słynnego Marcela, studiował grę na organach u Guilmanta przez siedem lat przed narodzinami syna. W swoich wspomnieniach Dupré zawarł anegdotę, w której Guilmant odwiedza matkę Marcela po jego narodzinach i oświadcza, że dziecko wyrośnie na organistę. Po częstych wizytach w dzieciństwie, Marcel Dupré rozpoczął formalną naukę u Guilmanta w wieku 11 lat. Od tego czasu aż do swojej śmierci Guilmant wspierał młodego wirtuoza i zrobił wiele, aby rozwinąć jego karierę.[4] Dom Guilmanta został później zakupiony, a następnie zburzony przez Dupré i odbudowany. Jego domowe organy również zostały sprzedane Dupré.