był norweskim kompozytorem. Najbardziej znany jest ze swojego lirycznego utworu na fortepian Frühlingsrauschen (Szmer wiosny, 1896). Był często porównywany do Edvarda Griega i uważany za jego następcę. Studiował muzykę najpierw w Christianii (obecnie Oslo), a następnie wyjechał do Niemiec, gdzie studiował w konserwatorium w Lipsku pod kierunkiem Salomona Jadassohna i uległ muzycznym wpływom Wagnera i Liszta. Przez większość życia mieszkał w Niemczech, ale otrzymywał regularne stypendia od rządu norweskiego. W latach 1921-22 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby przez jeden sezon uczyć kompozycji w Eastman School of Music w Rochester w stanie Nowy Jork.
Wydawcy wymagali od niego muzyki fortepianowej i kameralnej, która miała szerszą sprzedaż niż utwory symfoniczne, które preferował. Jego własnym instrumentem były skrzypce. Duża liczba krótkich, lirycznych utworów fortepianowych i pieśni napisanych przez Sindinga doprowadziła do tego, że wielu postrzega go jako spadkobiercę swojego rodaka, Edvarda Griega, nie tyle w stylu muzycznym, co jako norweskiego kompozytora o międzynarodowej reputacji. Sinding jest dziś najlepiej pamiętany z jednego ze swoich utworów fortepianowych, Frühlingsrauschen (Szmer wiosny, 1896). Wśród jego innych dzieł znajdują się cztery symfonie, trzy koncerty skrzypcowe, koncert fortepianowy, muzyka kameralna, pieśni i utwory chóralne do norweskich tekstów, a także opera Der Heilige Berg (Święta Góra, 1914).
