Leo Weiner był jednym z najważniejszych węgierskich pedagogów muzycznych w pierwszej połowie XX wieku i utalentowanym, ale prawie nieznanym kompozytorem, który stworzył wiele popularnych dzieł, głównie kameralnych i fortepianowych. Studiował muzykę w Szkole Sztuk Landesakademie w Budapeszcie w 1901 roku, gdzie uczył się u Janosa Koesslera. Podobnie jak inni węgierscy kompozytorzy, był bardzo zainteresowany węgierską muzyką ludową. Pracując jako akompaniator, zdobył nagrodę, która umożliwiła mu studiowanie muzyki w Wiedniu, Monachium, Berlinie i ostatecznie w Paryżu. W 1908 roku powrócił na Landesakademie jako nauczyciel. Został tam nauczycielem przez całe swoje życie, w 1912 roku został mianowany profesorem kompozycji, a w 1920 roku profesorem muzyki kameralnej do 1949 roku.