W młodym wieku Lauber występował jako pianista w orkiestrze prowadzonej przez jego ojca. Mecenas umożliwił mu wstąpienie do Konserwatorium w Zurychu w 1881 roku, gdzie został studentem Gustava Webera i Friedricha Hegara. W 1884 r. kontynuował studia w Monachium u Josefa Gabriela Rheinbergera (organy) oraz w Konserwatorium Paryskim u Louisa Diémera i Julesa Masseneta (fortepian i kompozycja). Po kilku latach pracy jako organista w Le Locle (kanton Neuchâtel), w latach 1899-1901 uczył w Konserwatorium w Zurychu, a następnie przeniósł się do Genewy. Tam przez dwa lata był dyrygentem teatralnym, a od 1907 r. profesorem fortepianu i instrumentacji w Konserwatorium Genewskim, a od 1917 r. profesorem kompozycji. Do jego uczniów w Genewie należeli Henri Gagnebin, a zwłaszcza Frank Martin. W 1899 r. Lauber został współzałożycielem Szwajcarskiego Stowarzyszenia Muzyków.
