Był angielskim kompozytorem, organistą, pianistą, wykładowcą i pisarzem o muzyce. Skomponował dużą liczbę utworów, głównie na małą skalę i często o charakterze edukacyjnym, choć z kilkoma większymi dziełami orkiestrowymi i chóralnymi. Był oddanym nauczycielem, nadawcą i pisarzem; po jego śmierci w Trinity College of Music ustanowiono Alec Rowley Memorial Prize.
Jako kompozytor Rowley stworzył wiele dzieł, z których wiele miało charakter edukacyjny lub było przeznaczonych dla dzieci lub dorosłych wykonawców amatorów. Dzięki temu, jak zauważa Robert Matthew-Walker, jego muzyka stała się "integralną częścią repertuaru aspirujących pianistów". W swoich kompozycjach generalnie unikał nowoczesności, choć czasami nie bał się eksperymentować z bardziej nowoczesnymi formami harmonicznymi. Podobnie jak u współczesnego mu Johna Irelanda, w jego utworach klawiszowych można niekiedy dostrzec wpływy muzyki francuskiej.
Jego dzieła orkiestrowe i koncertujące obejmują trzy koncerty fortepianowe, Koncert obojowy oraz Rapsodię na altówkę i orkiestrę. Był solistą podczas pierwszego wykonania II Koncertu fortepianowego na wojennych Promsach we wrześniu 1940 roku z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną pod batutą Henry'ego Wooda. Jego Three Idylls na fortepian i orkiestrę (1942) i Burlesque Quadrilles (1943) również miały swoją premierę na The Proms, a jego English Suite i Boyhood of Christ, oba na smyczki, zostały wykonane przez Hallé Orchestra na Cheltenham Festival odpowiednio w 1949 i 1954 roku. Rowley napisał wiele pieśni i utworów chóralnych, zarówno sakralnych, jak i świeckich, w tym jasełka On Bethlehem Hill (1958).
Centralną częścią jego twórczości jest około 250 solowych utworów fortepianowych. Obejmują one zarówno suity utworów opisowych - Flower Suite (1915), Outward Bound (1922), Seven Stencils (1926), From My Sketchbook (1932) - jak i utwory bardziej strukturalne lub skoncentrowane na teorii, takie jak Seven Preludes on all the intervals (1930), Tonality Studies (1937), Polyrhythms (1939) i Five Miniature Preludes and Fugues (1946). Wśród jego licznych edukacyjnych utworów fortepianowych dla różnych poziomów umiejętności pianistycznych znajduje się krótki utwór The Rambling Sailor, który został wybrany jako jeden z dziesięciu utworów testowych na krajowy konkurs gry fortepianowej Daily Express w 1928 roku i nagrany jako demonstracja przez Williama Murdocha.
Istnieją również bardziej rozbudowane utwory, takie jak Pięć nokturnów (dwa z 1932 roku, trzy z 1947 roku) i dwie sonaty fortepianowe (1939, 1949). Nokturn nr 1 h-moll, jak mówi Robert Matthew-Walker, "wymaga uwagi mistrza pianistyki. To naprawdę bardzo dobry utwór, a jego względne zaniedbanie jest nie do przyjęcia". Jego dzieła organowe obejmują Soliloquy (1946) i dwie symfonie organowe (1954 i 1959).
Rowley napisał lub przyczynił się do powstania wielu książek, głównie o charakterze edukacyjnym, takich jak Four Hands, One Piano (1940); Practical Musicianship (1941); i Extemporisation: a Treatise for Organists (1955). Działał również jako doradca muzyczny i czytelnik wielu wydawnictw.
