Juliusz Słowacki urodził się w rodzinie Salomei Januszewskiej i pisarza Eusebijasa Słowackiego (1772-1814), nauczyciela Liceum w Krzemieńcu. Jego ojciec od 1811 r został zaproszony do nauczania filologii i retoryki na Uniwersytecie Wileńskim, redagował gazetę „Kurier Litewski”. 1811-1814 Julijus Slovackis mieszkał z rodziną w Wilnie, w domu należącym do Uniwersytetu. Jego ojciec wkrótce w 1814 r. zmarł i został pochowany na cmentarzu w Rasie. Po śmierci ojca matka wróciła z synem do Krzemieńca.
Kiedy matka Salomeja Januševska wyszła za mąż za profesora medycyny Uniwersytetu Wileńskiego Augusta Ludvikasa Bekiu, rodzina w 1818 r. przeniósł się do Wilna, zamieszkał w budynku Akademii Medycznej przy ulicy Pilies.
Epitafium Juliusza Słowackiego na dziedzińcu ul. Pilies
1819-1825 Juliusz Słowacki uczęszczał do pierwszego gimnazjum męskiego w Wilnie, które działało na terenie Uniwersytetu. 1825-1828 studiował prawo na Uniwersytecie Wileńskim. Mieszkając w Wilnie, J.Slovacki poznał Adama Mickiewicza. Matka J. Słowackiego zamieniła wileński dom na salon literacki, w którym zbierała się inteligencja miejska. W czasie studiów Slovackis bywał w Jašiūnai Manor. Po ukończeniu studiów w 1829 r. Julijus Slovackis opuścił Wilno i już tu nie wrócił. J.Slovacki przeniósł się do Warszawy po kilku latach życia, po 1831 roku. powstania wyjechał do Niemiec jako kurier dyplomatyczny Rządu Ludowego. Później mieszkał we Francji, Szwajcarii, Włoszech. Podróżował po krajach Europy.
Juliuszowi Słowackiemu przypisuje się „ukraińską" szkołę poezji polskiej, ale nie stronił od wątków litewskich. J. Słowacki stworzył dramat „Mindaugas" („Mindowie", 1829), „Pieśń legionu litewskiego" (1831). Romantyczny nastrój okresu wileńskiego oddaje wiersz „Godzina zadumy” („Godzina myśli”, 1833). Twórczość Julijasa Slovackiego stała się popularna dopiero długo po jego śmierci. J. Slovacki stworzył 13 dramatów, około 20 wierszy, wiele wierszy, kilka opowiadań.
