Alexander Vasiliev jest rosyjskim i francuskim artystą teatralnym, projektantem wnętrz, historykiem sztuki i mody. Vasiliev jest również znany jako prezenter telewizyjny programu "Modny werdykt". Jest honorowym członkiem Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Wczesne lata i wykształcenie Aleksandra Wasiliewa

Aleksander Aleksandrowicz Wasiliew urodził się 8 grudnia 1958 roku w Moskwie.

Ojciec - Aleksander Pawłowicz Wasiliew - słynny malarz-dekorator. Jest akademikiem, uhonorowanym artystą RFSRR, który poświęcił teatrowi 50 lat swojego życia.

Matka jest aktorką Centralnego Teatru Dziecięcego (CDT), jedną z pierwszych absolwentek Moskiewskiego Teatru Artystycznego, a po opuszczeniu sceny uczyła mowy scenicznej w alma-mater.

Od dzieciństwa Sasha uwielbiał rozważać kostiumy teatralne, scenografię i rekwizyty teatralne. Wszystko to zainspirowało chłopca do wymyślania własnych kostiumów i scenografii do przedstawień. Już w wieku czterech lat ucieleśnił swoje fantastyczne nadmuchiwanie z plasteliny. Jak donosi biografia projektanta mody Vasilieva, strona "Dowiedz się wszystkiego", dla próbki wziął reprodukcje z książek o sztuce i albumów fotograficznych, które były przechowywane w domowej bibliotece. W wieku dwunastu lat chłopiec sam wystawił przedstawienie "Czarnoksiężnik ze Szmaragdowego Grodu", do którego wymyślił i wykonał wszystkie kostiumy i dekoracje.

W tych samych młodych latach miał pasję do zbierania starożytnych rzeczy. Niespodziewanie znalazł w talii wiele cennych eksponatów. Pewnego dnia zdobył ikonę Mikołaja Cudotwórcy, datowaną na początek XVIII wieku. W tym czasie przesiedlano mieszkania tłumów. Nowo przybyli starali się jak najszybciej pozbyć starych rzeczy, często nie rozumiejąc ich prawdziwej wartości.

Sasza Wasiliew uczył się w elitarnej szkole angielskiej w Moskwie nr 29. Jednak, jak podaje Wikipedia, został wydalony ze szkoły za słabe wyniki i przeniesiony do szkoły dla młodzieży pracującej nr 127. Udało mu się jednak wstąpić do Komsomołu, za co poręczyli Konstantin Raikin, Anastazja Wiertinskaja i Stanisław Sadalski.

Po raz pierwszy Aleksander pokazał się w telewizji w popularnych programach dla dzieci "Teatr Dzwoneczek" i "Budzik."

Po otrzymaniu świadectwa ukończenia szkoły średniej, Wasiliew kontynuował naukę na wydziale produkcji Moskiewskiej Szkoły Teatralnej, którą z powodzeniem ukończył w 1981 roku. Studiował bardzo dobrze i otrzymał nawet osobiste stypendium imienia Stanisławskiego. Był zdezorientowany, przygotowując fragmenty przedstawień studentów wydziału aktorskiego, zdobywając w ten sposób doświadczenie i reputację.

Kariera Aleksandra Wasiliewa

Natychmiast po ukończeniu studiów Wasiliew został chętnie zabrany przez artystę-dekoratora do teatru na Malaya Bronnaya, gdzie natychmiast zaczął tworzyć kostiumy do spektaklu "Wilki" i owce. W teatrze pracował jednak krótko - rok później fikcyjnie ożenił się z obywatelką Francji i wyjechał z nią do Paryża.

Dwa miesiące później Aleksander znalazł pracę. Pomogła mu w tym przyjaciółka jego żony. To ona skojarzyła go z polską reżyserką Evą Levinson, która zamierzała wystawić na paryskiej scenie spektakl "Pauza Jana" i szukała malarza-dekoratora. Debiut okazał się sukcesem - krytycy teatralni chwalili pracę Wasiljewej, a Eva zaproponowała stałą współpracę. Zrobili razem jeszcze dwa spektakle, po czym do Wasiliewa zaczęli zwracać się inni reżyserzy. Zdarzały się oczywiście przestoje, podczas których Wasiliew mył okna i przyklejał billboardy, a czasem śpiewał na ulicach rosyjskie piosenki w towarzystwie swojego słowackiego przyjaciela, i to całkiem udanie.

Przez cały ten czas Aleksander intensywnie uczył się języka francuskiego i osiągnął w tym sukces. Dostał nawet pracę w Paryskiej Szkole Mody jako wykładowca.

W tym samym czasie Vasiliev kontynuował pracę jako dekorator, już poza Francją. Przypadkowo znalazł się w tym samym samolocie z dyrektorem Islandzkiego Teatru Narodowego, Vasiliev pokazał mu swoje rysunki i natychmiast został zaproszony do pracy w Reykjaviku. Kontrakt na pięć przedstawień w głównym teatrze Islandii w najbardziej korzystny sposób wpłynął na profesjonalną reputację Wasiliewa, nadając mu znaczenie w kręgach artystycznych. W tym samym czasie Aleksander wykładał historię kostiumu w Królewskiej Akademii Sztuki w Belgii.

Wkrótce na jednej z lekcji mistrzowskich Wasiliew spotkał szefa belgijskiego Królewskiego Baletu Flamandzkiego rosyjskiego emigranta Walerija Panowa, który w przeszłości był wybitnym tancerzem Teatru Maryjskiego. Panov zaproponował Wasiliewowi wystawienie baletu o Dostojewskim, a następnie podpisał z nim kontrakt na siedem kolejnych przedstawień.

Aleksander Wasiliew kontynuował badanie swojej kolekcji, a kiedy osiągnęła ona imponujące rozmiary, Wasiliew zaczął organizować wystawy tematyczne, które cieszyły się dużym powodzeniem. Były prezydent Francji Jacques Chirac był pod takim wrażeniem skali kolekcji, że przydzielił mu trzypokojowe mieszkanie w pobliżu centrum Paryża.

Karier Aleksander Wasiliew w kinie

Wasiliew sprawdził się także w kinie zachodnim - pracował jako projektant kostiumów w filmach Roberta Enrico ("Bost wojny"), Jose Giovanni ("Mój przyjaciel") i Moshe Mizrahi ("Manzhklu").

Powrót Aleksandra Wasiliewa do Rosji

Wasiliew mieszkał we Francji do 2003 roku. W tym czasie pracował w wielu teatrach. Jednocześnie Aleksander nadal angażował się w działalność dydaktyczną i edukacyjną, a także projektował miejsca festiwali teatralnych i wnętrza prywatnych domów oraz kontynuował kolekcjonowanie starożytnych rzeczy.

W 2003 roku zmarła Tatiana Iljinichna, matka Aleksandra, a on został zmuszony do powrotu do Moskwy, aby wejść w prawa spadkowe. Trwało to dość długo, a podczas gdy sąd i sprawa się toczyły, Wasiljewej zaczęto proponować udział w różnych projektach. Większość z nich to konkursy piękności, których organizatorzy marzyli o zdobyciu profesjonalisty tego poziomu do jury, a nawet pochodzili z Francji. Wasiliew nie odmówił, ponieważ za te pieniądze można było zarobić dobre pieniądze na uzupełnienie swojej kolekcji.

W tym samym roku w Moskwie powstało studio projektowe "Wnętrza Aleksandra Wasiliewa" i odbyły się jego pierwsze wystawy. Stwierdziwszy, że on i w Rosji mają wystarczająco dużo pracy, Wasiliew postanowił pozostać w ojczyźnie.

Rok później zorganizował szkołę wizytującą i pojawił się w telewizji jako gospodarz programu "Atunstance of the Century."

Jesienią 2009 roku zajął miejsce prowadzącego program "Modny werdykt", zastępując Wiaczesława Zajcewa, który odszedł z powodów zdrowotnych. W tym samym czasie Alexander przemawiał w radiu, wykładał na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym, Instytucie Telewizji i Radiofonii "Ostankino" oraz w szkole "MODA".

W 2011 roku ustanowił nagrodę "Lily Alexander Vasilyev" za wysokie osiągnięcia w projektowaniu wnętrz. Nagroda jest ręcznie wykonaną ceramiczną lilią, przyznawaną za ciekawe znaleziska w dziedzinie projektowania i jest uważana za bardzo prestiżową w kręgach artystycznych.

Vasiliev jest autorem trzydziestu książek i unikalnych albumów fotograficznych poświęconych historii mody przedrewolucyjnej, radzieckiej i poradzieckiej, a także architekturze carskiej Rosji. Jego pióro należy do kilku kolekcji biograficznych, które opowiadają o życiu jego słynnych przodków. W planach autora jest publikacja wspomnień Tatiany Leskowej, jedynej wnuczki pisarza Nikołaja Leskowa i założycielki brazylijskiej szkoły baletowej.

Ostatnio historyk mody zajął się swoją kolekcją, którą w niedalekiej przyszłości planuje przekształcić w stałe działające muzeum. W Moskwie funkcjonuje już kilka placówek, w których wystawiane są unikatowe eksponaty z jego kolekcji, wystawy tematyczne odbywają się także w różnych muzeach historycznych i sztuki, nie tylko w Rosji, ale także za granicą.

Kolekcja liczy już ponad 500 tysięcy eksponatów, wśród których znajdują się elementy garderoby należące do takich legendarnych osobistości epoki radzieckiej jak Maya Plisetskaya, Lyubov Orlova, Lyudmila Zykina, Galina Ulanova i wielu innych. W październiku 2020 r. wystawa "Moda Srebrnego Wieku" - kilkadziesiąt luksusowych strojów, z których każdy jest wykonany w jednym egzemplarzu i zachwyca elegancją kroju, jakością użytych materiałów i wyrafinowaniem wystroju.

Życie osobiste Aleksandra Wasiliewa

Pierwszą miłością Aleksandra była imieniem Maria Lavrova. Poznali się w Moskwie, Aleksander miał 21 lat, Maria 19. Spotykali się przez trzy lata. Ale potem Masza wyjechała do Paryża, do swoich rodziców. Kochanek Aleksander postanowił podążyć za nią i zaczął wymyślać różne opcje wyjazdu poza Związek Radziecki.

Niespodziewanie los dał mu spotkanie z francuską studentką Anną Bodymond. Studiowała ona rosyjski i przyjechała do Moskwy na staż. Aleksander przekonał dziewczynę do zaaranżowania fikcyjnego małżeństwa z nim, a cztery miesiące później nowożeńcy byli w Paryżu.

Aleksander poznał Maszę, ale szczęśliwy związek nie wyszedł - Masza zdołała zakochać się w innym mężczyźnie, za którego zamierzała wyjść za mąż. Serce Aleksandra zostało złamane, ale nie spieszył się z powrotem do Moskwy, ale próbował rozpocząć nowe życie we Francji.

Po pewnym czasie mąż zostawił Maszę w ciąży, a ona podjęła próbę powrotu do Aleksandra. Ten jednak nie chciał brać odpowiedzialności za cudze dziecko, choć nadal żywił delikatne uczucia do tej kobiety.

Ta historia odcisnęła piętno na całej przyszłości Wasiliewa - przestał ufać kobietom i nigdy nie otrzymał żony ani dzieci. Z Maszą utrzymuje jednak przyjazne stosunki, podobnie jak ze swoją fikcyjną żoną, z którą rozwiedli się po pięciu latach małżeństwa.

Najbliższą osobą Aleksandra pozostaje przyrodnia siostra Natalia, córka matki z pierwszego małżeństwa. Ona również pracuje w dziedzinie mody i wykłada na temat projektowania i stylu. A dusza Vasilieva nie dostaje się do jego mopsa Cotica, który podróżuje z nim po całym świecie.