Litewski pisarz, jeden z pionierów dramatu w języku litewskim.
Ukończył Kolegium w Kražiai. Pracował w sądzie ziemskim w Raseiniai, w biurze gubernatora kowieńskiego. Kupił gospodarstwo w Gongailiškiai i pracował jako rolnik. Był w kontakcie z S. Stanevičiusem, M. Davainisem-Silvestraitisem. Współpracował z gazetami "Aušra", "Vienybė lietuvninkų", "Unija". W swoim pisarstwie zebrał żargon żebraków z dzielnicy Raseiniai.
Do pisania zachęcał Vincas Kudirka, który w 1893 r. ogłosił konkurs na tworzenie dramatów w swojej gazecie "Varpe". Sztuki historyczne romantyzują przeszłość Wielkiego Księstwa Litewskiego i budzą świadomość narodową. Sztuki folklorystyczne i mitologiczne podnoszą idee miłości bliźniego i wolności. Sztuki obyczajowe przedstawiają ówczesne zjawiska społeczne, w tym powstanie 1863 roku. Komedia wyśmiewa wady obyczajowe. Dramaty były wystawiane przez teatry amatorskie na Litwie, w Rosji i koloniach litewskich w USA. Opowiadania przedstawiają wieś pańszczyźnianą, oficjalność, są bogate w opisy życia wiejskiego i etnografii, z silnym dydaktyzmem. Pisał również wiersze, opowiadania, artykuły dziennikarskie, przetłumaczył I, II, IV część poematu A. Mickevičiusa "Vėlinės".
