W tym hiszpańskim nazwisku pierwsze lub ojcowskie nazwisko to Llosa, a drugie lub matczyne nazwisko rodowe to Bueno.
Claudia Llosa Bueno jest peruwiańską reżyserką filmową, scenarzystką, producentką i autorką. Jest znana z nominowanego do Oscara filmu "Mleko smutku". Pierwszy film Claudii Llosy Madeinusa opowiada historię wiejskiej i religijnej wioski w Peru. W Madeinusa wydarzenia rozgrywają się w okresie wielkanocnym, co wynika z przekonania, że w tym czasie człowiek może grzeszyć bez ponoszenia kary. Madeinusa miała swoją premierę w konkursie na festiwalu Sundance w 2006 roku, gdzie była nominowana do Głównej Nagrody Jury, zdobyła nagrodę za najlepszy niepublikowany scenariusz na festiwalu filmowym w Hawanie w 2003 roku oraz kilka międzynarodowych nagród, w tym między innymi nagrodę międzynarodowych krytyków FIPRESCI na festiwalu w Rotterdamie i nagrodę dla najlepszego filmu latynoamerykańskiego na festiwalu w Maladze.
W 2009 roku Llosa ukończyła swój drugi film Mleko smutku (La teta asustada). Mleko smutku zostało zainspirowane erą terroryzmu, której obywatele Peru doświadczyli w latach 1980-1992. Era ta dała początek andyjskiemu ludowemu przekonaniu, na którym opiera się ten film, że kobiety, które doświadczyły traumy w tym okresie, przekazują swoje lęki swoim dzieciom poprzez mleko matki. Zdjęcia do filmu kręcono przez sześć tygodni w Limie i okolicach stolicy. Film został napisany i wyreżyserowany przez Claudię Llosę, a przy jego tworzeniu pomagali operatorka Natasha Braier i operator Guillermo Garcia Meza.[4] Film znalazł się na krótkiej liście 59. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. Był to pierwszy peruwiański film nominowany do nagrody Złotego Niedźwiedzia i zdobył główną nagrodę. Film Llosy zyskał również uznanie dzięki takim nagrodom jak FIPRESCI w 2009 roku i wielokrotnym nagrodom na Festiwalu Filmowym w Limie. W Limie w Peru "Mleko smutku" wyprzedało sprzedaż biletów filmu "Slumdog Millionaire" podczas jego premiery. Jednak w bardziej wiejskich społecznościach Peru The Milk of Sorrow nie spotkał się z takim samym przyjęciem.
W dniu 2 lutego 2010 roku film Llosy The Milk of Sorrow został nominowany do Oscara w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny. Również w 2010 roku Claudia Llosa została zaproszona do członkostwa w Hollywoodzkiej Akademii Filmowej.
Według filmoznawczyni Sarah Barrows, filmy Claudii Llosy nie przedstawiają stereotypów rdzennych społeczności Peru. Chociaż Llosa nie przedstawia tych stereotypów, jej filmy nie zawsze spotykają się z pozytywną reakcją tych społeczności ze względu na poważniejsze przedstawianie ich w filmach i otaczające je tematy. Filmy Llosy mają tendencję do skupiania się na surowości i trudnościach, z jakimi mogą borykać się te społeczności i z tego powodu rdzenne społeczności nie postrzegają ich jako komplementów.
W 2012 roku krótkometrażowy film Claudii Llosy Loxoro, wyprodukowany przez zdobywcę Oscara Juana José Campanellę, znalazł się na krótkiej liście Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. Loxoro zdobył nagrodę Teddy Award w kategorii Najlepszy Film Krótkometrażowy.
Claudia Llosa jest autorką książki dla dzieci La Guerrera de Cristal. Było to jej pierwsze dzieło literackie, które zostało opublikowane w 2013 r. Jej film Aloft z 2014 r. miał swoją premierę w sekcji konkursowej 64. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.
