J.Jakavonis był zaangażowany w zbrojny opór od 19 roku życia. W 1945 r. wraz z innymi partyzantami założył bunkier na podwórku domu swoich rodziców, który w latach 1945-1946 był siedzibą dowództwa partyzantki południowolitewskiej. Bunkier był domem i miejscem pracy dowódców Juozasa Vitkusa-Kazimieraitisa i Adolfasa Ramanauskasa-Vanagasa, gdzie wydawano partyzancką gazetę "Dzwon Wolności". Jakavonis był również kolporterem prasy podziemnej. Po dwóch latach aktywnej walki partyzanckiej, 8 grudnia 1946 r. został aresztowany przez enkawudzistów wraz z prasą partyzancką w swojej rodzinnej wsi, w domu sąsiada. Następnie był przesłuchiwany i torturowany w piwnicach milicji w Merkinė, w Varėnie, a w końcu w piwnicach wileńskiego KGB. Znosząc straszliwe tortury, Jakavonis nie zdradził ani jednego towarzysza. Został skazany przez władze bolszewickie - od 1946 r. był wysyłany do więzień na Kołymie [Syberii]. Na Litwę powrócił z rodziną w 1959 r. W 1988 r., wraz z początkiem Odrodzenia, Jakavonis włączył się w działalność Sąjūdisu. W pobliżu jego domu odkopano bunkier, w którym urządzono dawny sztab południowolitewskich partyzantów.
