Uczył się w szkole średniej w Nedzinge. W latach 1965-1968 studiował lituanistykę na Uniwersytecie Wileńskim i na Wydziale Lituanistyki Wileńskiego Instytutu Pedagogicznego (obecnie LEU). Od 1973 r. mieszkał w Sapiegiškiai, zajmując się rolnictwem i kowalstwem.
Zaczął pisać w wieku nastoletnim, a jego pierwszy wiersz został opublikowany w regionalnej gazecie Varėna. Od 1965 r. jego wiersze były publikowane w różnych gazetach i czasopismach. W latach 1967-1968 próbował komponować piosenki. Przygotował zbiory poezji "Vakaro verpstas" (Wieczorne przędzenie), "Drožiniai towel" (Rzeźby w ręczniku), "Dulkėti erškėčiai" (Zakurzone ciernie), "Ne akmenys lie" (Nie leżą kamienie), "Laukties slenkstis" (Próg pola) oraz zbiory dla dzieci "Žydruolis akmenėlis" (Lazurowy kamień), "Hlasų šaltinis" (Źródło głosów), "Šviesios bryde" (Jasne bryczesy), ale nie zostały one opublikowane. Poezje i listy zostały opublikowane w zbiorze "Ne akmenys lieli".
Obraz poetycki w wierszach jest często tworzony z pierwotnych elementów natury, takich jak żelazo, ogień, woda, kamień, i charakteryzuje się dialektami, archaizmami i nowymi słowami. W poezji dominuje niekonkretna reminiscencja historii, człowieka nazywanego "zakurzonym człowiekiem" łączy ze światem autostrada, szutrowa droga, a życie porównywane jest do wierzchołka ściętego drzewa.
